Victor Vlam verklaart Mick van Wely ‘compleet voorbij’ – volstrekt belachelijk

Alsof Vlam de opperrechter van medialand is, die met één zinnetje mag bepalen wie nog mee mag doen en wie voor eeuwig verbannen wordt.

Maar wie bepaalt dat eigenlijk? En vooral: is dat terecht in deze zaak?

Van Wely stuurde een seksueel getinte chat naar een bron. Geen geweld, geen bedreiging, geen dwang. Een privégesprek, geen openbaar schandaal.

Ja, Mediahuis vond dat dit in strijd was met hun gedragscode. Daar kun je van alles van vinden. Maar om daar meteen aan toe te voegen dat iemands hele loopbaan compleet voorbij is? Dat is pure overdrijving.

De woorden van Vlam doen meer dan commentaar geven. Ze sluiten de deur voor elke mogelijkheid tot herstel. Alsof een mens die één fout maakt – of hooguit een paar – meteen levenslang buiten de samenleving gezet moet worden.

Dit is geen rechtvaardigheid, dit is moreel weggooien van mensen. En dat van iemand die zelf geen enkel risico loopt, veilig vanaf de zijlijn.

Het is niet nieuw: wie buiten het ‘juiste’ netwerk valt, wordt zonder genade geslachtofferd. Tegelijk blijven anderen – vaak in precies dezelfde wereld – vrolijk op tv verschijnen na veel ernstigere incidenten.

Vlam had ervoor kunnen kiezen om te zeggen: “Het is ernstig, maar hij verdient een kans.” In plaats daarvan koos hij voor de keiharde afsluiting: compleet voorbij. Daarmee versterkt hij het klimaat waarin er geen weg terug is voor wie een misstap begaat.

Wat hier ontbreekt in het gesprek, is erkenning voor wat Van Wely betekend heeft: jarenlang de onderwereld in kaart brengen, gevaarlijke misdaad onthullen, het nieuws van harde feiten voorzien.

Dat alles wordt nu weggevaagd door een paar privéberichtjes. Dankzij mensen als Vlam wordt één incident het volledige verhaal – en gaat al het andere de prullenbak in.

Je kunt Van Wely aanspreken op zijn gedrag zonder hem publiekelijk af te serveren voor de rest van zijn leven. Vlam koos voor de meest dramatische, finale uitspraak mogelijk. En dat zegt meer over hem – en de moraal van het huidige medialandschap – dan over Van Wely.

Nederland heeft geen behoefte aan morele scherprechters die mensen na één misstap naar het digitale schavot sturen. We hebben behoefte aan redelijkheid, nuance en tweede kansen.