Wierd Duk: polariseren is hard nodig – maar waarom zo fel tegen FVD en ON?

Nederland is veel te lang platgepraat met eindeloze ‘consensus’, links gepolder en doodgefilterde redactieteksten waarin niemand zich meer herkent. Weg met die schijnbare eenheid. Tijd voor echte meningen, duidelijke keuzes, politieke visie.

Maar dan komt het vreemde: Wierd Duk – de man die zegt vóór polarisatie te zijn – schiet tegelijkertijd voortdurend op precies de partijen en media die dat in de praktijk ook doen. Zoals FVD en Ongehoord Nederland. En dan rijst de vraag: hoe geloofwaardig ben je dan nog?

Laten we Wierd Duk eerst het voordeel van de twijfel geven. Hij heeft gelijk als hij zegt dat Nederland veel te braaf is geworden. Dat opiniemakers vooral binnen veilige marges opereren. Dat de media jarenlang een eenzijdig links-liberaal geluid hebben gepropageerd waarin migratie, islam, EU, klimaatdwang en genderideologie alleen maar vanuit één kant werden bekeken.

Duk durft daar al jaren tegenin te gaan. In De Telegraaf, in radio- en tv-uitzendingen, op X. En daar krijgt hij van links de standaard verwijten voor: hij zou “polariserend” zijn, “extreemrechts” faciliteren, “de samenleving splijten.”

Maar laten we eerlijk zijn: de polarisatie is er niet gekomen omdat mensen zoals Duk, FVD of ONN bestaan – die polarisatie is ontstaan omdat de middenpartijen de verbinding met de gewone burger zijn kwijtgeraakt.

En toch blijft één ding knagen. Want als je zó stellig zegt dat je polarisatie niet schuwt, dat je gelooft in het scherpe debat en dat je staat voor een ander geluid, waarom dan voortdurend de veroordeling van juist de weinigen die dat oprecht, compromisloos en vanuit de rechterflank doen?

We hebben het over FVD – de enige partij in de Kamer die rechtstreeks de massa-immigratie, klimaatgekte, karteldictatuur en globalistische machtspolitiek durft te benoemen. We hebben het over Ongehoord Nederland – de enige omroep die structureel ruimte biedt aan geluiden die in Hilversum worden weggecensureerd.

En wat doet Duk? Die schiet er keer op keer op. Spot, verwijten, verdachtmakingen. FVD zou te radicaal zijn. ONN te ongepolijst. Maar wat wil je dan, Wierd? Een nette, gematigde polarisatie? Een keurig debat met een nette das om? Dan beland je vanzelf weer bij het oude kartel. En dáár is al genoeg van.

Wat Duk lijkt te willen, is een soort gecontroleerde polarisatie. Een beetje verontwaardiging, een scherp stukje, een fel debatje aan tafel – maar dan wel met nette kaders, keurige gesprekspartners, en zonder dat het echt politiek pijn gaat doen.

Maar dat is geen polarisatie, Wierd. Dat is toneel.

Échte polarisatie betekent: het durven benoemen van onacceptabele ontwikkelingen, zonder bang te zijn voor verontwaardigde opiniestukken, talkshowban of een NPO-boycot. Precies dat is wat FVD wél doet. Wat Ongehoord Nederland wél doet. En ja, dat is soms rauw, fel en oncomfortabel – maar dat is precies de kracht ervan.

Als je daar niet tegen kunt, dan wil je geen polarisatie. Dan wil je beheersbare onenigheid. En daar is Nederland dus precies ziek van.

Wierd Duk zegt: “Ik ben niet bang voor het scherpe debat.” Goed zo. Maar dan is het ook tijd om de hypocrisie los te laten. Je kunt niet vóór polarisatie zijn en tegelijk elke vorm van écht rechtse polarisatie onderuithalen. Dan word je deel van het probleem. Dan speel je mee in het oude spelletje: een beetje oppositie, maar nooit te veel.

DDS kiest de andere kant: wij zijn wél bereid om tot de kern te gaan. Om partijen en media te steunen die dat ook doen. Om het kartel openlijk aan te vallen, niet alleen met woorden, maar met visie, alternatieven en confrontatie.

En dat is geen verdienmodel. Dat is noodzaak.

Dus Wierd: kom erbij – of kies eindelijk echt partij.