Het is werkelijk verbijsterend wat WNL Op Zondag vandaag durfde te presenteren als journalistiek nieuws. Schrijver Pieter Waterdrinker zat aan tafel en bracht een “onthulling”: Poetin zou niet alleen dochters maar óók twee zonen hebben. Hij gooide er meteen dramatische taal overheen - dat de jongens in paleizen wonen, geïsoleerd worden opgevoed en “als monsters” worden gevormd met Poetin als enige held. En WNL?
Dat slikt het zonder één kritische vraag.
Zonder kanttekening.
Zonder feitelijke check.
Terwijl dit “nieuws” al járen op
Wikipedia staat, gebaseerd op open bronnen, internationale rapporten en onderzoek van het Russische platform Dossier Center. Het idee dat dit een nieuwe openbaring is, is absurd. Maar dat is nog tot daaraantoe.
Het probleem is dat Waterdrinker helemaal niet blijft bij wat wél bekend is. Hij schuift speculatie naar voren als feit en maakt zichzelf ineens tot psycholoog, kinderexpert en paleis-insider tegelijk.
En De Publieke Omroep ontvangt het met open armen.
Wat er werkelijk bekend is - en wat Waterdrinker erbij verzint
Laat één ding duidelijk zijn:
De informatie over Poetin’s vermoedelijke zonen kwam in 2024 al volledig naar buiten via onderzoek van Dossier Center en internationale media. Het ging puur om:
- vermoedelijke identificatie van twee zoons
- hun leeftijd
- foto's uit beveiligde privésferen
- beschrijving van hun beschermde leefomgeving
Nergens ging het over hun karakter, hun gedrag, hun morele opvoeding of hun rol binnen de Russische machtsstructuur.
Maar Waterdrinker plakt er nu een morele diagnose aan vast:
“Ze worden opgevoed als monsters.”
“Ze hebben maar één held.”
Waar haalt hij dit vandaan?
Hij zegt het niet.
Hij toont niets.
Hij verwijst naar geen enkele bron.
Het is retoriek.
Opgeblazen drama, verkocht als inside knowledge.
Wanneer media zo los omgaan met feiten en morele claims, wordt het extra belangrijk dat burgers zélf een duidelijke grens trekken over wat wél of niet acceptabel is. Zeker nu politieke discussies steeds verder verharden, is het cruciaal om uit te spreken dat abortus géén mensenrecht is en dat waarden niet afhankelijk mogen worden van retorische trucs. Teken de verklaring. Het echte verhaal: Waterdrinker herverpakt onderzoek alsof hij het zelf heeft ontdekt
Het is bijna gênant: Waterdrinker presenteert zich als de man die “jarenlang in
Rusland woonde” en dus wel weet hoe de vork in de steel zit. Ondertussen doet hij iets heel anders:
- Hij neemt onderzoek van anderen – dat al openlijk beschikbaar is.
- Hij herverpakt het als iets dat hij “heeft vernomen”.
- Hij voegt er psychologische conclusies aan toe die niet kloppen.
- Hij vult het op met emotionele beeldspraak.
- Hij doet alsof dit journalistieke kennis is.
Dat is niet alleen misleidend.
Het is ronduit intellectueel gemakzuchtig.
En WNL laat het allemaal gebeuren - zonder context, zonder nuance, zonder uitleg dat deze informatie al lang in het publieke domein circuleert.
De kritiek op Waterdrinker komt niet uit de lucht vallen
Een gebruiker op X, GEWOON MEREL,
ging er meteen fel tegenin:
“Jullie liegen en bedriegen en misleiden de Nederlandse bevolking!! Waterdrinker, je bent een leugenaar!!”
Is dat fel? Ja.
Maar het raakt de kern: Waterdrinker doet alsof hij exclusieve informatie heeft, terwijl hij simpelweg speculeert op basis van een dossier dat al publiek is en waarvan hij slechts een dramatische, versimpelde versie geeft.
En zelfs dat niet eerlijk.
Hij verstopt dat de enige serieuze bron - Dossier Center - een project is van Mikhail Chodorkovski, een uitgesproken tegenstander van Poetin. Dat maakt het onderzoek niet waardeloos, maar het betekent wél dat journalistiek altijd de politieke context moet benoemen.
Waterdrinker doet dat niet.
Hij doet alsof hij het allemaal uit eerste hand heeft.
Wanneer je ziet hoe makkelijk emoties worden ingezet om een verhaal groter te maken dan het is, wordt het des te belangrijker om vast te houden aan morele absolute waarheden. Zeker nu er vanuit Den Haag stemmen opgaan om abortus als “mensenrecht” te presenteren - een stap die niets met feiten of rechtstaat te maken heeft, maar alles met ideologische framing. Laat daarom luid en duidelijk horen dat dit niet kan. Teken de petitie. Het echte nieuws is niet wat Waterdrinker zegt - maar dat de NPO het kritiekloos uitzendt
En dat is het allerergste:
De manier waarop WNL dit bracht.
- Geen bronvermelding.
- Geen context.
- Geen vraag of dit echt nieuw is.
- Geen kritische noot over speculatie.
- Geen onderscheid tussen harde feiten en interpretatie.
De publieke omroep hoort journalistiek te bedrijven.
Niet de rol van praatshow te spelen waarin iedereen maar wat mag roepen zolang het goed klinkt.
WNL maakt zich vandaag schuldig aan precies datgene waar de
NPO voortdurend van wordt beschuldigd: het verspreiden van suggestieve verhalen die passen in een gewenst frame.
En dat frame is duidelijk: Poetin moet worden geportretteerd als een monster, dus is het handig om zijn kinderen ook maar meteen als “monsters” te bestempelen.
Dit is geen journalistiek.
Het is dramatisering met geopolitieke bijbedoelingen.