Afbeelding gemaakt met ChatGPT van OpenAI

Australië erkent Palestina: hoogste tijd dat Westen zijn verantwoordelijkheid neemt

Australië heeft het lef getoond: in september erkent het land de staat Palestina. Premier Anthony Albanese noemt het “de beste hoop voor vrede” – en hij heeft gelijk. Want laten we eerlijk zijn: het eindeloze wachten, het eeuwige “ja maar eerst dit, ja maar eerst dat”, heeft de Palestijnen alleen maar dieper de ellende ingeduwd.

Steeds meer westerse landen – Frankrijk, Canada, mogelijk Nieuw-Zeeland – kiezen eieren voor hun geld en geven Palestina eindelijk een plek aan de tafel van de internationale gemeenschap.

Erkenning is geen cadeautje, maar noodzaak

Zonder erkenning blijft Palestina een juridisch niemandsland, vogelvrij voor machtsmisbruik en geweld. Met erkenning kan het land toetreden tot internationale verdragen, zich beroepen op volkerenrecht en misdaden laten toetsen bij internationale hoven. Dat is geen luxe, dat is een overlevingsstrategie.

Iedere dag zonder erkenning is een dag waarop de Palestijnen machteloos blijven tegenover bezetting, blokkades en willekeur.

🟦 DDS geeft jou het nieuws zoals het écht is – zonder meel in de mond, zonder de Brusselse praatjes. Als jij waarde haalt uit deze artikelen, help ons dan in de lucht te blijven. 👉 Doneer via https://dds.backme.org of maak een bedrag over naar NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media.

Weg met het slappe wegkijken

Het argument van “eerst veiligheid, dan erkenning” is in de praktijk niets anders dan een excuus om niets te doen. Hoeveel generaties Palestijnen moeten nog opgroeien zonder enige vorm van rechtsbescherming voordat het Westen zijn verantwoordelijkheid neemt?

Erkenning is geen eindpunt, het is het begin van echte diplomatieke druk op alle partijen – óók op Palestijnse leiders – om te leveren: veiligheid, goed bestuur, vreedzame co-existentie.

Nederland en de VS: hoe lang nog?

Meer dan 140 landen hebben Palestina al erkend. Maar Nederland en de VS blijven hangen in diplomatiek drijfzand, uit angst om Israël tegen de haren in te strijken. Dat is geen beleid, dat is lafheid. Juist bondgenoten van Israël zouden het lef moeten hebben om te zeggen: we staan achter je veiligheid, maar we eisen dat ook Palestijnen hun rechten krijgen.

Tijd om kleur te bekennen

Australië laat zien dat het kan. Frankrijk en Canada ook. Wie nog denkt dat erkenning “nu niet het juiste moment” is, snapt niet dat er in het Midden-Oosten nooit een perfect moment zal komen. Het enige dat telt is of je gelooft dat ook Palestijnen recht hebben op een toekomst met rechten, veiligheid en zelfbeschikking.

Het Westen kan blijven wegkijken – of eindelijk de stap zetten die te lang is uitgesteld. Erkenning nu. Geen smoesjes meer.