Palestijnen neergeschoten bij voedseltrucks – Israël schiet op honger

Sinds de Israëlisch-Amerikaanse organisatie GHF (Gaza Humanitarian Foundation) de distributie van voedsel heeft overgenomen van reguliere VN-organisaties, zijn de hulpverleningspunten veranderd in dodelijke valstrikken. Mensen rennen wanhopig op vrachtwagens af, omdat hun kinderen honger lijden. Maar wie dat doet, loopt het risico neergeschoten te worden door Israëlische militairen.

Dit is geen oorlog meer. Dit is sadisme.

Britse artsen in Zuid-Gaza spreken van een verontrustend patroon. Tienerjongens komen massaal binnen met schotwonden in het kruis, het hoofd of de buik. Chirurg Nick Maynard verklaart letterlijk: “Het lijkt bijna een spel. Vandaag is het het hoofd, morgen de buik.”

Ziekenhuizen liggen in puin, de gezondheidszorg is ingestort, maar artsen zien systematisch verwonde jongeren die zijn beschoten bij voedselpunten. Er zijn geen wapens, geen bedreigingen – alleen kinderen, vaders en moeders die eten proberen te halen.

En telkens weer komt het vuur van Israëlische soldaten.

Volgens de Verenigde Naties zijn bijna 900 Palestijnen in de afgelopen weken omgekomen tijdens hun zoektocht naar voedsel. Velen werden beschoten bij checkpoints, anderen vertrapt in de paniek. Het is een directe uitkomst van een systeem waarin hulp geblokkeerd wordt, hulpverleners worden geweerd, en één radicale organisatie – GHF – de distributie in handen kreeg.

De VN werkt niet samen met GHF omdat het die organisatie niet menselijk, niet neutraal en niet betrouwbaar acht. En met reden: GHF lijkt niets anders te zijn dan een verlengstuk van een extreem zionistisch project dat erop uit is om de bevolking van Gaza weg te jagen, kapot te maken, te breken.

Ondertussen houdt Israël vol dat het niet “zomaar” schiet. Maar ooggetuigen, internationale hulpverleners én ex-militairen die dienden in Gaza spreken dat tegen. Het Israëlische narratief wordt dagelijks ongeloofwaardiger.

Minister Caspar Veldkamp ondertekende vandaag namens Nederland een verklaring van 25 landen waarin het geweld wordt veroordeeld. “Het lijden van de burgers van Gaza heeft een nieuw dieptepunt bereikt,” aldus de verklaring.

Maar veroordelingen zijn waardeloos zonder consequenties. Geen enkele economische of militaire sanctie. Geen diplomatieke druk van betekenis. Geen opschorting van steun aan Israël. Alleen woorden.

De situatie vraagt om iets wat bijna niemand in het Westen nog durft te zeggen: stop dit geweld. Stop de wapenleveranties. Stop het doden van hongerige mensen.