De Nobelprijswinnares die strijdt voor onderwijs voor meisjes kan vandaag een mooie dag hebben.
Kijk, dit is nog eens een hoopvol bericht:
Tien Pakistaanse mannen zijn veroordeeld tot levenslange gevangenisstraffen voor de aanslag in 2012 op de toen 15-jarige onderwijsactiviste Malala Yousafzai.
De tien veroordeelde mannen behoren tot de Pakistaanse Taliban, die onderwijs voor meisjes afkeuren. De 23-jarige Ataullah Khan was één van de schutters die na de aanslag door de politie werd geïdentificeerd, maar hij staat niet op de lijst van veroordeelden.
Het is zeer hoopgevend dat je in Pakistan ook gewoon veroordeeld wordt als je een meisje van 15 jaar probeert dood te schieten. En niet zomaar een meisje van 15: eentje die de Nobelprijs van de Vrede zou gaan winnen voor haar strijd om vrouwenrechten, en tégen de gruwelijke ideologie van de Taliban. Op deze plek hebben we Malala meermaals een heldin genoemd, en niet zonder reden. Krachtig is immers het beeld van een vrouw die de tirannie bevocht én overwon. En nu, ondanks de aanslag, een wereldwijde beroemdheid is.
Helaas is het niet alleen goud dat blinkt, want dat juist Ataullah Khan - die als enige van de veroordeelden persoonlijk aanwezig was bij de aanslag - vrijuit gaat, is zorgelijk. Het tekent een complex beeld van de relatie die de regering van Pakistan met de Taliban onderhoudt. Tweeslachtig, dubbelzinnig, haat-en-liefdesverhouding. Wat zou er gebeurd zijn als Malala geen wereldberoemde activiste was, maar een anoniem schoolmeisje uit een achterbuurt? Zouden er dan überhaupt veroordelingen geweest zijn?
Belangrijke vragen, maar waar het vandaag om draait zijn de belangrijke antwoorden: er is een duidelijk signaal afgegeven aan de Taliban. En de wereld mag blij zijn dat deze kampioene van vrouwenrechten zich nog onder ons bevindt. Ook voor Malala persoonlijk moet dit geweldig zijn. Want in plaats van dood is ze wereldberoemd. En haar belagers mogen wegkwijnen in de bak.
Wat kan ik zeggen? Soms is deze wereld een hele fijne plaats.