Mitt Romney doet niet mee aan presidentsverkiezingen
Een verstandige beslissing van de staatsman pur sang.
Eerder vandaag berichtten Amerikaanse media dat Mitt Romney een conference call zou houden met belangrijke donateurs en andersoortige bondgenoten. Hij zou hen, aldus die media, vertellen dat hij besloten heeft om wéér - en voor de derde keer op rij - mee te doen aan de presidentsverkiezingen.
De website The Daily Beast legde uit:
Romney and his senior aides believe he is the best placed candidate to defeat Hillary Clinton. In a memo sent by Romney to his inner circle Thursday, he highlighted three reasons he should run: He thinks he’s the only qualified Republican in the field, polling is favorable to a win, and he thinks he can do better as a campaigner in 2016.
Dat klonk allemaal heel leuk en spannend, maar het mocht niet zo zijn. In plaats van aan te kondigen dat hij meedoet liet Romney namelijk weten dat hij zich niet met deze verkiezingen zal bemoeien. Nou ja, niet als kandidaat.
After putting considerable thought into making another run for president, I’ve decided it is best to give other leaders in the Party the opportunity to become our next nominee.
Let me give you some of my thinking. First, I am convinced that with the help of the people on this call, we could win the nomination. Our finance calls made it clear that we would have enough funding to be more than competitive. With few exceptions, our field political leadership is ready and enthusiastic about a new race. And the reaction of Republican voters across the country was both surprising and heartening. I know that early poll numbers move up and down a great deal during a campaign, but we would have no doubt started in a strong position. One poll out just today shows me gaining support and leading the next closest contender by nearly two to one. I also am leading in all of the four early states. So I am convinced that we could win the nomination, but fully realize it would have been difficult test and a hard fight.
Met andere woorden, hij gelooft van harte dat hij - als hij mee zou doen - in ieder geval aanvankelijk dé te kloppen kandidaat zou zijn en, jawel, hij gelooft ook dat hij de Democraten in principe kan verslaan. Waarom dan toch niet meedoen? Hij legt zelf uit:
I believe that one of our next generation of Republican leaders, one who may not be as well known as I am today, one who has not yet taken their message across the country, one who is just getting started, may well emerge as being better able to defeat the Democrat nominee. In fact, I expect and hope that to be the case.
I feel that it is critical that America elect a conservative leader to become our next president. You know that I have wanted to be that president. But I do not want to make it more difficult for someone else to emerge who may have a better chance of becoming that president.
In 2008 én 2012 steunde ik Romney van harte. Nee, ik ben niet één van die quasi-revolutionairen die al-tijd voor de meest 'conservatieve' kandidaat gaan. Amerika had op dat moment een goede manager nodig, die begreep hoe je de economie aanwakkert en die er een pragmatisch buitenlands beleid op nahield. In strategisch opzicht moest de kandidaat vervolgens ook nog eens Onafhankelijke kiezers aan zich kunnen verbinden én genoeg geld kunnen inzamelen om het Obama lastig te maken. Romney voldeed aan die eisen - sinds 2012 is keer op keer gebleken dat hij over vrijwel alles gelijk had, Rusland, Syrië, het Midden-Oosten in het algemeen én de economie. Als hij vier jaar geleden president was geworden, hadden Amerika en het Midden-Oosten er nu vrijwel zeker heel anders uitgezien.
Lees verder op pagina twee.
Toch betekent dat niet dat ik hem dit keer automatisch weer gepassioneerd zou steunen als hij wél meedeed. De voornaamste reden? Scott Walker - de gouverneur van Wisconsin - heeft op bestuurlijk niveau net zoveel ervaring als Romney, heeft zich bewezen als gouverneur, heeft als Republikein zijnde gewonnen in een Democratische staat (of, zoals Amerikanen het zeggen: a red victory in a blue state), is sterk qua buitenlands beleid en qua economie, en is ook nog eens conservatiever (of: een sterkere voorstander van een kleine overheid) dan Romney.
Toch betekent dat niet dat ik hem dit keer automatisch weer gepassioneerd zou steunen als hij wél meedeed. De voornaamste reden? Scott Walker - de gouverneur van Wisconsin - heeft op bestuurlijk niveau net zoveel ervaring als Romney, heeft zich bewezen als gouverneur, heeft als Republikein zijnde gewonnen in een Democratische staat (of, zoals Amerikanen het zeggen: a red victory in a blue state), is sterk qua buitenlands beleid en qua economie, en is ook nog eens conservatiever (of: een sterkere voorstander van een kleine overheid) dan Romney.
Walker wordt op dit moment gezien als één van de favorieten - samen met Jeb Bush en Mitt Romney (met Ted Cruz als Tea Party-outsider) - voor de Republikeinse nominatie. Het zou bijzonder jammer zijn als hij en Romney elkaar in de weg gaan zitten. Laat het dan over aan een nieuwe man, iemand die ook succesvol is, maar die nog nooit eerder een gooi naar het presidentschap heeft gedaan. Zeker als die persoon ook nog eens een fantastische CV heeft van conservatief beleid dat wonderen heeft gedaan voor zijn staat en geen lid van de Bush-dynastie is. De enige 'maar' is dat ik bang ben dat veel potentiële Romney-kiezers de overstap maken naar Jeb. Laten we in godsnaam hopen dat dit niet zo is en dat Walker er juist van kan profiteren dat Mitt niet meedoet, want laten we wel wezen, Walker is conservatief, Bush is dat allerminst.
Goed, dat was de voornaamste reden, nu mijn andere overweging: Ted Cruz. Cruz is een bekende senator uit de staat Texas en conservatief-liberaal tot op het bot. Hij is een fervent tegenstander van een grote overheid (of: een fervent voorstander van een kleine overheid), is buitengewoon principieel, een prima spreker, lijkt de Tea Party nu al achter zich te hebben (zie verschillende Facebookpagina's waaronder deze twee: één en twee), en is tenslotte ook nog eens onvermoeibaar. De man blijft, als hij dat nodig acht, bijna 24 uur aan het woord in een poging om on-liberale wetgeving tegen te houden. Chapeau, we hebben meer van dat soort mensen nodig, niet alleen in Amerika, maar zeker ook in Europa.
Het zijn geweldig zijn als Cruz momentum voor zichzelf kan genereren. Hoewel Romney volgens veel mensen de 'gematigde stem' zou verdelen - waar een man als Cruz van zou kunnen profiteren - denk ik dat het goed is voor de senator als er niet al te veel mensen meedoen. Hij kan alle (media-)aandacht gebruiken. Eén concurrent minder betekent meer zendtijd, zo simpel is het.
Met andere woorden, ik steun Romneys beslissing volledig - hoewel ik blijf geloven dat hij een uitmuntende president zou zijn geweest én ik hoop dat hij in een volgend Republikeins kabinet een mooie, belangrijke functie krijgt. Wie weet, misschien als minister van Financiën. Het is in ieder geval goed om te zien dat hij in zijn verklaring duidelijk maakt dat hij wil dat een conservatief het wint (ik ken werkelijk niemand die Jeb Bush conservatief noemt) én dat diegene nog maar "net" moet zijn begonnen ("one who is just getting started"), wat alweer bepaald geen steunverklaring is voor Bush.
Go Scott and Ted!
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten