Zuid-Afrika is onze toekomst

Martin Bosma heeft gelijk. Wie een blik op de Nederlandse
toekomst wil werpen, doet er goed aan om eens te toeren langs de townships in
Zuid-Afrika. De afgelopen weken werd Nederland geconfronteerd met de instroom
van duizenden asielzoekers uit Eritrea. Natuurlijk zullen we deze mensen
opvangen. Niet dat er in Eritrea enige ophef of oorlog is; maar het gaat nu
eenmaal om veelal islamitische zwarte mensen dus zijn ze zielig. En de
Nederlandse zieligheidsindustrie heeft islamitische zieltjes nodig. Niet alleen
om te kunnen pamperen en de publieke linkse medemens van werk te voorzien, maar
bovendien en vooral om het grote linkse einddoel te realiseren: de
multiculturele samenleving.

In het verleden voelde de christelijk-liberale blanke mens
zich nogal eens verheven boven andere rassen en volken. Dat was een logisch
gevolg van het feit dat vooral hij de wereld zoals hij nu is, heeft gerealiseerd.
Onder islamitisch of Oost-Aziatisch despotisme was onze huidige welvaart
ondenkbaar geweest, om nog niet te spreken van andere culturen. Na de Tweede
Wereldoorlog kwamen deze gevoelens van
trots in de ban. Had haat jegens andere culturen immers niet geleid tot de
Holocaust? Invloedrijke linkse denkers gooiden een deken van politieke
correctheid over de Westerse samenleving.

De christelijke, liberale blanke man mocht zich geen trots
over zijn erfenis meer veroorloven: voortaan diende hij de geschiedenis mee te
zeulen als een loden bal van verderf. Trots kon immers leiden tot de
systematische annihilatie van volken. Het grote probleem van deze omslag is het
feit dat de Westerse cultuur altijd te prefereren is geweest boven de andere:
vergelijk de voorbeelden van Japan en Zuid-Korea. Op het moment dat zij
klassieke Westerse denkbeelden in acht begonnen te nemen, begonnen mensenrechten,
economie en levensstandaard als kool te groeien.

Bovendien was de analyse van de linkse denkers een
wanstaltige mislukking. De grote verschrikkingen die het multiculturalisme
beoogt te bestrijden vonden pas plaats toen landen hun christelijk-liberale
masker terzijde wierpen. Nazi-Duitsland en Sovjet-Rusland – de misdadige
regimes van de twintigste eeuw – waren de landen die mensenrechten en
christendom naar de prullenmand verwezen: juist hier vonden de grote misdaden
van Holodomor en Holocaust plaats.

De verstikkende deken van politieke correctheid dient te
worden afgeworpen. Er bestaan verschillen tussen culturen; en onze traditionele
Westerse cultuur en de traditionele culturen van het Verre Oosten gaan
bijvoorbeeld goed samen. Daarentegen gaat onze cultuur niet goed samen met die
van de Islam. Daarmee is nog niet eens een oordeel gedaan over superioriteit
van de een over de ander, maar over de verenigbaarheid van beide culturen.
Objectief gezien zijn christendom en islam niet met elkaar verenigbaar, omdat
de islamitische godsdienst het veroorlooft om onrechtvaardig te zijn tegen
ongelovigen.

Wie meer welvaart en mensenrechten wil, doet er dus goed aan
om de traditionele Westerse cultuur in stand te houden en haar niet te mixen
met onverenigbare culturen. Multiculturalisme is een recept voor afglijden.
Gaan we op deze weg verder, dan zijn de townships in Zuid-Afrika een voorbode
van onze toekomst.