-Column Dr. Gert Jan Mulder- “Oprotten met dat socialisme!”

In de hele wereldgeschiedenis is er geen enkel voorbeeld – ik herhaal: geen enkel voorbeeld – van een socialistisch of communistisch regime dat economische vooruitgang heeft gebracht voor zijn bevolking. Niet eentje. De enige dingen die deze ideologieën structureel produceren zijn bureaucratie, schaarste, inflatie en tirannie. Elk systeem dat zogenaamd “de middelen van productie” eerlijk wil verdelen, eindigt ermee dat niemand nog iets produceert. Want als de beloning voor hard werken gelijk is aan die van niksdoen, waarom zou je dan nog iets doen?

Het probleem zit in de kern van het systeem: socialisme draait om machtsconcentratie. Alles naar het centrum. Alles onder controle van “de staat”. Alles gecentraliseerd, gereguleerd, vergund, getaxeerd, gecontroleerd, en als je pech hebt: gecorrigeerd. Er is geen ruimte voor individuele verantwoordelijkheid, geen ruimte voor soevereiniteit van de burger. De bureaucratische machine neemt alles over. Van je spaargeld tot je kinderen. Van je woorden tot je gedachten.

De sociale experimenten van de twintigste eeuw hebben meer dan 150 miljoen doden geëist. Laat dat even tot je doordringen. Honderdvijftig miljoen! Van Stalin tot Mao. Van Pol Pot tot Castro. Van Lenin tot Kim. En het enige wat hun navolgers vandaag de dag doen, is de geschiedenis herschrijven en zeggen dat “het geen echt socialisme was”. Nee, natuurlijk niet. Het is nooit echt socialisme. Tot het weer gebeurt. Tot de lijken weer opstapelen. Tot de kranten weer schrijven dat het “uit de hand is gelopen”.

Kijk naar de laatste schimmen van het socialistische experiment: Venezuela, Nicaragua, Cuba, Noord-Korea. Vier levende nachtmerries. Landen waar de armen géén kans hebben, waar oppositie wéggejaagd wordt, waar kinderen honger hebben, waar elektriciteit uitvalt, waar niemand meer lacht behalve de dictator zelf. En toch zijn er nog steeds politici die dit model durven aanprijzen. Die verkiezingscampagnes voeren met slogans over “sociale rechtvaardigheid” en “gelijke verdeling”. Die het volk zand in de ogen strooien met loze beloftes over gratis alles voor iedereen, zonder erbij te zeggen dat de rekening altijd bij datzelfde volk terechtkomt.

Er is geen enkel sociaal-economisch model denkbaar dat zo vaak is geprobeerd, en zó vaak is mislukt. Als een brug honderd keer instort, dan bouw je hem toch niet voor de honderd-en-éénste keer met dezelfde plannen? Maar nee hoor, de socialisten blijven roepen: “Deze keer doen we het anders.” En dan? Dan komt er weer controle, weer inflatie, weer armoede, weer repressie.

Het socialisme moet doodverklaard worden. Definitief. Radicaal. Zonder compromis. Het is een ideologie van onvrijheid, van achteruitgang, van geweld.

Wil je vrijheid? Dan moet je kapitalisme omarmen. Wil je vooruitgang? Dan moet je ondernemerschap stimuleren. Wil je echte sociale mobiliteit? Dan moet je de staat terugdringen en de macht teruggeven aan het individu.

Weg met het socialisme. Oprotten met het communisme. En nooit, nooit meer terugkomen.