-Dina-Perla Portnaar- Lisa’s moord als keerpunt: Nederland kan niet duidelijker maken wat het van de politiek vraagt!
De moord op Lisa is een mokerslag. Een jong leven letterlijk
afgesneden door een asielzoeker. De levens van haar naasten getekend. Een
nachtmerrie voor ouders en een moment van reflectie voor vrouwen in het
bijzonder. Want hoe vaak hebben we toch maar even dat risico genomen? Toch maar
zus? Toch maar zo? En als collectief voelt Nederland: genoeg is genoeg.
Ik stuurde Max, mijn ex-man, een bericht over hoeveel geluk
we hadden toen we jong waren en minimaal eens per week zonder zorgen konden
stappen bij het Leidseplein in Amsterdam. Het is niet normaal dat ik tegenwoordig
als vrouw van 40 totaal geen behoefte heb om in grote delen van de stad en
omgeving te komen. Een moment van reflectie voor ons allemaal. Maar politici en
opiniemakers kruipen terug in hun veilige hol en doen aan waarheidswashing.
Ze zwaaien met dalende criminaliteitscijfers (ja dus?) en
roepen dat ‘geweld tegen vrouwen een algemeen probleem’ is (jazeker, maar nu
effe niet), ‘van alle tijden’ (laf), waar we ons voor moeten ‘schamen’ (als je
wilt dat binnen een jaar meer dan een miljoen Nederlanders dit land verlaten,
moet je zo doorgaan).
Alsof Lisa’s dood een abstractie is onder de noemer
‘femicide’ in de categorieën ‘familiedrama’ of ‘partnergeweld’. Nee, in dit
geval hoeven de mannen in ons land er niet bijgehaald te worden. Dit is het
failliet van ons debat in Nederland anno nu: lafheid verpakt als nuance. We
moeten elkaar leren verstaan, want anders zijn we zelf schuldig aan de
regressie van dit land.
Lees ook
Raamwerk van de matrix van opgelegde, primitieve mores
Dalende criminaliteitscijfers zijn een rookgordijn. Ze
zeggen niets over nieuwe patronen van gevaar. Alsof een brandweerman zegt dat
het totaal aantal branden gedaald is, terwijl een flat in de fik staat. Terwijl
dat type flat een verhoogd risico op brand heeft en de eigenaren preventief
zaken op orde moeten stellen. Oftewel, de realiteit is dat AZC’s broedplaatsen zijn
voor meer ellende in vormen die we nog niet kennen.
Er verblijven mensen die zijn opgegroeid in culturen waar fundamentalisme,
vrouwenhaat, patriarchale hiërarchie en agressie de norm zijn. Waar ze nooit
geleerd hebben om te focussen op de psyche van het individu en het innerlijke
werk, maar op het raamwerk van de matrix van opgelegde, primitieve mores. Waar
levensstandaarden gigantisch verschillen van de Nederlandse.
Dit bagatelliseren of roepen dat we niet mogen generaliseren
(wat ook zo is, maar dat helpt ons nu niet verder voor het behoud van een
veilige publieke ruimte), betekent medeschuldig zijn. Want wíj zetten de deur
open en bieden bed, bad en brood aan. Vervolgens doen wíj alsof we verbaasd
zijn als het misgaat.
Stop met die struisvogelpolitiek. Dalende cijfers kunnen
gepaard gaan met nieuwe vormen van dreiging, waar nieuwe risicoanalyses en
scenario’s voor opgesteld moeten worden. Dat heeft niks te maken met populisme
en dat hele rechts versus links moddergooien. Wie veiligheid wil, moet
eindelijk ophouden met halve maatregelen. Zo moeilijk is het niet. Dit is
gezond verstand. Als collectief schreeuwt Nederland: en wel nu.
- Avondklok in alle AZC’s. Geen nachtelijk zwerven, intimidatie en dealing. Wie de regels breekt, verliest direct verblijfsrechten.
- Digitale ketenen. Enkelbanden, 24/7 toezicht, geen waarschuwingen meer maar directe consequenties. De laksheid van de politie moet nu stoppen.
- Beveiliging. Metaaldetectors, fouilleringen en cameratoezicht. Wie ontspoort, wordt onmiddellijk geïsoleerd.
De vuist van de rechtsstaat
De overheid verzwijgt cijfers. Burgemeesters draaien en
maskeren uit angst voor burgers die zogenaamd ‘extreem’ zouden reageren. En
voor politiek gewin. Maar democratie zonder waarheid is geen democratie. Stop
met waarheidswashing en publiceer elk kwartaal alle misdragingen in en rond
AZC’s. Wie weigert, verraadt zijn inwoners en hoort uit zijn ambt gezet te
worden.
Het mes in de publieke ruimte hoort hier niet en is een
schandaal van jewelste! Het is een wapen dat tegenwoordig door Nederland en
buurlanden spookt. Handhaaf daarom consequent een totaalverbod in de publieke
ruimte. Structurele fouilleeracties in uitgaansgebieden, bij stations en rond
AZC’s. Herhaalde overtreders? Geen taakstraffen, maar langdurig de cel. Geen
fluwelen handschoen, maar de vuist van de rechtsstaat.
Het excuus ‘van alle tijden’ is beschamend
Het excuus ‘van alle tijden’ is beschamend. Eén leven
afgesneden, is er al één teveel. Bovendien kan ik met een lange lijst van
landen komen waar de publieke ruimte wel veilig gehouden wordt! Waaronder het
land waar ik ooit naartoe ga als dit zo doorgaat hier in Nederland. Dus kom
niet met laffe uitspraken van dat de publieke ruimte niet veiliger kan. Of het
gezeur van ‘van alle tijden’.
We zijn een land geworden dat daders pampert en slachtoffers
vergeet. Dat moet nu eens ophouden. Vrouwen moeten zich wél kunnen verdedigen. Een
samenleving die zijn dochters niet beschermt, heeft geen recht om zichzelf
beschaafd te noemen. Dat heeft niks met zogenaamd populisme te maken.
Voor meiden en vrouwen:
- Noodmiddelen legaliseren: alarmpennen, sprays en GPS-trackers.
- Weerbaarheid als vak. Trainingen op scholen en campussen.
- Technologie slim inzetten. Apps, slimme verlichting met alarmgeluiden en noodzenders die rechtstreeks verbinding maken met de politie.
Structureel blijven wegkijken
Het echte probleem is niet alleen de asielzoeker met een mes,
maar de politiek die liever ideologie predikt dan veiligheid garandeert. Onder
andere omdat politici panisch zijn om aan pispaaltjespolitiek te doen. De elite
die burgers de mond snoert met statistieken. Geen bestuur, maar misleiding.
We zijn in de greep van leiders die meer begaan zijn met hun
imago en baantjes dan met de veiligheid van hun burgers. Ondertussen kan
Nederland als collectief niet duidelijker maken wat het van de politiek vraagt!
Elke samenleving wordt afgerekend op de vraag of ze durft te
zien wat ze liever negeert. We leven in de illusie dat beschaving samenvalt met
zachte straffen en oneindige barmhartigheid. Maar beschaving betekent ook grenzen
stellen, zwakken beschermen en waarheid benoemen. Oftewel, een volk dat zijn
vrouwen niet kan beschermen, graaft zijn eigen graf. Daar staan we nu, met de
schop in de hand. En zwaardere straffen zouden op dit moment in de tijd in
Nederland wel degelijk werken…
Lisa’s dood is een keerpunt; geen voetnoot en dan lekker
weer op dezelfde voet doorgaan. Wie nu nog wegkijkt en vergoelijkt, kiest de
kant van opkomend straatterreur, chaos en een beerput aan mentale problemen. Daar
heeft Nederland vanuit de oorspronkelijke cultuur en het oneindige privilege in
de afgelopen eeuw niet eerder mee te maken gehad. Mijn oproep is simpel:
oplossen begint bij niet alles op één hoop gooien en zaken benoemen, exact
zoals ze zijn. De cirkel is rond.
PS, zeer ongewoon voor mij, maar verspreid dit artikel
massaal als het even kan. Dank.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten
20 Reacties