-Dr. Gert Jan Mulder- De terugkeer van ambitie: waarom Nederland Lidewij de Vos nodig heeft

Sinds de jaren zestig heeft Nederland geen grootse projecten meer aangedurfd. De Deltawerken, Schiphol, de Afsluitdijk - ze waren monumenten van visie en durf. Vandaag blijft het bij beleidsnota’s, vergaderingen en gesubsidieerde commissies. De Vos stelde de juiste vraag: waar is onze ambitie gebleven?

Zij pleit voor een Nederland dat weer bouwt, denkt en werkt aan de toekomst. Niet in termijnen van vier jaar, maar van een halve eeuw vooruit. Een land dat kiest voor energiezekerheid, technologische vooruitgang en infrastructuur die generaties verbindt.

In haar rede benadrukte De Vos dat Nederland zichzelf moet bevrijden van het klimaatdogma dat miljarden verslindt en niets oplevert. De realiteit is absurd: 36 miljard euro wordt uitgegeven aan het theoretisch verlagen van de wereldtemperatuur met 0,00036 graden, op basis van modellen die niet verifieerbaar zijn[^1].

In plaats daarvan pleit Forum voor modernisering van gascentrales, heropening van het Groninger gasveld voor binnenlandse consumptie, en de versnelde bouw van kerncentrales. Dat is geen nostalgie, dat is rationeel energiebeleid.

De groene subsidies die de middenklasse uithollen en de industrie verjagen, maken plaats voor beleid dat de Nederlandse welvaart en onafhankelijkheid versterkt.

Een van de meest opmerkelijke ideeën in De Vos’ toespraak was de bouw van een nieuw vliegveld in de Noordzee, een groots project dat ruimte biedt aan groei en innovatie. Het is niet onrealistisch: Japan, Zuid-Korea en China hebben vergelijkbare kunstmatige eilanden aangelegd met moderne technologie. Nederland, ooit wereldleider in waterbouw, zou dit moeiteloos kunnen - als het lef er maar is.

Daarbij schetste zij een toekomst van ultrasnelle verbindingen tussen steden: Rotterdam–Eindhoven in tien minuten, Amsterdam–Groningen in vijftien. Het lijkt sciencefiction, maar de technologie (maglev en vacuüm-treinconcepten) bestaat al.

De Vos sprak ook over de asielcrisis, die inmiddels een gelukszoekersindustrie is geworden. Duizend nieuwe asielaanvragen per week, volgens cijfers van het CBS en IND[^2]. Terwijl de capaciteit van het COA al jaren overschreden is, blijft Den Haag de instroom faciliteren.

De gevolgen zijn zichtbaar: overvolle AZC’s, groeiende criminaliteit, onveiligheid in dorpen, en een overheid die de controle kwijt is. Het recente geval van een moord gepleegd door een Nigeriaanse asielzoeker in Amsterdam - een man die anoniem in een opvangcentrum verbleef - toont aan dat de staat zijn meest fundamentele taak, de bescherming van burgers, heeft verzaakt[^3].

Forum voor Democratie biedt, anders dan andere partijen, geen noodreparatie maar een toekomstplan. Het is niet enkel: de grenzen dicht. Dat is een noodzakelijke eerste stap, maar daarna begint de echte wederopbouw.

Nederland moet zichzelf heruitvinden: soeverein, technologisch sterk, energiezeker en cultureel zelfbewust. Het betekent ook: de EU verlaten en terugkeren naar nationale democratie. Niet om je af te keren van Europa, maar om weer een volwaardige partner te worden die zijn eigen koers bepaalt.

De Vos vertegenwoordigt een traditie die diep in de Nederlandse cultuur verankerd is: lange termijnplanning, innovatie en zelfvertrouwen. Dat is het tegenovergestelde van de bestuurlijke verlamming die Nederland al twintig jaar gevangen houdt.

En hoewel andere partijen op rechts - PVV, BBB, BVNL, JA21 - stuk voor stuk waardevolle bijdragen leveren, is het Forum dat nu als enige een integraal toekomstbeeld schetst.

Nederland heeft meer nodig dan beheer. Het heeft weer een visie nodig.

[^1]: Ministerie van Financiën (2023), Klimaatfonds: Toelichting op uitgaven en doelstellingen, Tweede Kamerstukken 36 220.

[^2]: Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), “Asielverzoeken 2024 per week”, gepubliceerd januari 2025.

[^3]: Politierapport Amsterdam, september 2025, casus Nigeriaanse verdachte (bron: NOS Politiebericht).

Lidewij de Vos heeft een snaar geraakt. Haar woorden herinneren eraan dat Nederland niet klein hoeft te denken. Dat we kunnen kiezen voor grootsheid, zoals we dat ooit deden. En dat het tijd is om weer te bouwen - aan energie, aan infrastructuur, aan toekomst.

Forum voor Democratie laat zien: ambitie is geen arrogantie. Ambitie is liefde voor het land.