-Dr. Gert Jan Mulder- Omvolking: Van complottheorie naar demografische realiteit

In Nederland is inmiddels ruim een derde van de bevolking van niet-westerse of westerse migratieachtergrond. In steden als Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht is de autochtone Nederlandse bevolking al in de minderheid onder jongeren. Deze demografische trend zet zich in razend tempo voort. Volgens het CBS zal in 2050 meer dan de helft van de bevolking in de Randstad een migratieachtergrond hebben, waarvan een groot deel uit islamitische of Afrikaans afkomstige culturen. Dat is geen integratie – dat is een vervanging.

Hoe is dit zo gekomen? Allereerst is er het ideologische geloof van links-liberale elites in de multiculturele samenleving als moreel ideaal. Sinds de jaren zeventig heeft men gekozen voor een open-deurbeleid, niet vanwege arbeidstekorten (zoals vaak beweerd), maar vanwege een ideologische overtuiging dat ‘diversiteit’ een intrinsieke verrijking zou zijn. Critici werden systematisch verdacht gemaakt: als racist, fascist of erger.

Ten tweede spelen economische belangen een rol. De globalisering heeft geleid tot een permanente vraag naar goedkope arbeid. In plaats van werk naar mensen te brengen, heeft men mensen naar het werk gehaald – ten koste van sociale cohesie. Ondernemersorganisaties lobbyden voor arbeidsmigratie, ook als dit de lonen van de lagere middenklasse onder druk zette.

Een derde factor is electorale berekening. Linkse partijen zagen in migranten een nieuw electoraat. Door naturalisatie, dubbele paspoorten en het faciliteren van identiteitsgebonden belangenbehartiging, werd een afhankelijkheidsrelatie gecreëerd. Wie de migrantenstem controleert, controleert de stad.

De mainstreammedia hebben hun controlerende taak opgegeven en zijn medespelers geworden in het onderdrukken van afwijkende meningen over migratie. Kritische wetenschappers, zoals Paul Scheffer in de vroege jaren 2000, werden weggezet als onruststokers. NGOs, vaak gesubsidieerd door dezelfde overheden die het beleid vormgeven, ijverden voor open grenzen onder het mom van mensenrechten. En op Europees niveau heeft de EU migratie niet alleen gelegitimeerd, maar actief gepromoot via verdragen, quota, en juridische verplichtingen.

Tenzij het beleid radicaal wordt omgegooid, is de trend onomkeerbaar. Dat betekent dat de culturele, religieuze en politieke dominantie van het traditionele Nederland zal verdwijnen. In delen van België, Zweden en Frankrijk is dit proces al verder gevorderd – met parallelle samenlevingen, shariawijken, en etnisch stemmen als realiteit. Ook in Nederland tekent zich dat af. Er is geen meerderheid meer in het land, slechts concurrerende minderheden.

De hoop is echter niet verloren. Er groeit een tegenbeweging. Partijen als de PVV, BBB en FVD benoemen de demografische realiteit zonder omwegen. De verkiezingsoverwinning van de PVV in 2023 was een signaal dat steeds meer burgers de rug rechten. Beleidsmatig betekent dit: migratiestop, actieve remigratie, en de herwaardering van de Nederlandse identiteit als iets dat beschermd moet worden.

Omvolking is geen fictie, maar een feit. Het is tijd dat politici, journalisten en beleidsmakers hun verantwoordelijkheid nemen. Niet om te polariseren, maar om eerlijk te zijn over de gevolgen van veertig jaar grensloos idealisme. Wie zwijgt, stemt toe. Wie kijkt, ziet het. En wie handelt, verdient steun.

Lang leve Minister Marjolein Faber