-Frits Bosch- Rente verhoging, maar Christine Lagarde is van “Too little, too late”!

Er is nog een lange weg te gaan. De dalende inflatie trend zit er goed in. De kerninflatie, exclusief energie en voedsel, daalt goed. Maar gaat dat wel verder? Een belangrijke sleutel ligt bij werkgevers, werknemers en vakbonden. De lonen zijn met een inhaalslag bezig. Zal deze inhaalslag de inflatie geheel opeisen? De lonen en rente gaan omhoog en dat heeft sowieso een opwaarts effect op de inflatie via de bekende spiraal. De hypotheekrente zal omhooggaan wat een drukkend effect zal hebben op de vastgoedprijzen.

De inflatie is te hoog. Wie krijgt daarvoor de schuld? De centrale banken. Deze banken hebben rücksichtslos ingezet op QE. Dat is de kwantitatieve verruiming, de grootschalige inkoop van obligaties door de centrale banken, bedoeld om rentes over een breed front omlaag te drukken. Dat deden ze om failed nations zoals Italië overeind te houden. “Want dat is beter voor ons allen”. Moral hazard!! Lange neus van Meloni. De rentedaling werd ook gerechtvaardigd uit een onterechte angst voor deflatie. Die angst vertaalde zich in een inflatie die naar 10% ging in september 2022.

De centrale banken zijn verworden tot politieke instellingen. Over het beleid van de ECB hebben wij vrijwel niets meer in de melk te brokkelen. Terwijl het mega belangrijk voor ons is. De domoren van D66 en Volt tillen daar niet aan. Bovendien bezitten wij in de persoon van Klaas Knot, baas van DNB, een functionele die voortdurend de plank naast slaat, ook als het om de inflatie gaat. Hij is prima in het hijsen van de LHBGTI vlag en het eisen van inclusie en diversiteit en klimaat doelstellingen van de banken maar ongeschikt voor economische analyse. In het kielzog van de activistische DNB zijn ook Nederlandse banken ook activistisch gemaakt. De inflatie is nog te hoog, maar goddank zijn de banken nu wel activistisch! Het is te hopen dat we met een nieuw kabinet een DNB voorman krijgen die niet dwingend is voorgedragen door de premier…

Terug naar inflatie. Door QE raakte de obligatiemarkt verstoord waarbij de centrale bank de dominante koper was. De rente ging naar ultiem laag niveau, wat voor booming beleggingsmarkten zorgden en … inflatie. Simpel spel van vraag en aanbod. De vraag is nu: krijgen we het duveltje weer in het doosje. Abwarten und Tee trinken. Een verdere renteverhoging acht ik zeker niet uitgesloten. Inflatie is weerbarstig. Zal dat dan een ongewisse recessie betekenen bij een al tijden inverse rentestructuur. Dat betekent dan ook Bezuinigen om de staatsschuld en begrotingstekort niet te laten ontsporen. Bijkomend probleem is dat een belangrijke motor van de wereldeconomie hapert: China.

Iedere avond voor het slapen gaan gaat Christine nederig op haar oude knieën en bidt tot de Heer om de inflatie te laten dalen. De Heer zal echt niet naar haar luisteren. “Eerst de ECB weer een onafhankelijk instituut laten zijn. Dan praten we wel verder, Christine!”

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?”, “Feminisme op de werkvloer” en ''Kafkaistan''.