Dat deze Syriërs juichend vertrekken is wel te begrijpen:
in de brand uit de brand. Een Syrisch
gezin met vier kinderen krijgt 1200 euro
mee. Met dank aan de Nederlandse belastingbetalers die steeds krommer gaan
lopen. “Barmhartigheid” roept Karin den Ouden, baas
SCP, hen na en dan snel
terugkerend naar osm en haar villa. Syriërs, van dat geld koop je aldaar een
huis voor. Ze vertrekken met koffers rijk beladen met spullen uit Nederland. En
het mooie is dat als het daar weer politiek en crimineel misgaat dat ze dan
weer in de procedure mogen om weer terug te keren: “hier zijn we weer, we
hebben het geprobeerd maar het gaat echt niet, hoor!”
Als ze daar zijn doen ze er verstandig aan om dat geld
bij een solide bank te storten anders wordt je beroofd. Ze staan je op te
wachten met het bericht om die flappen even over te dragen. En dan komt ook de
culturele klap. De fijne Nederlandse school blijkt daar niet te bestaan. Het
algehele niveau is een stuk - een gigantisch stuk - lager. Ontevredenheid bij
de kinderen doet zich voor die weer terug willen naar Nederland. Ze spreken
Nederlands. Het is eigenlijk verwonderlijk dat bij dit riante geldbedrag er zo
weinig Syriërs zijn die deze stap wagen, je kunt altijd terugkeren als het niet
gaat, dus in de brand, uit de brand! Barmhartigheid! “Die Nederlanders, dat is
toch een geweldig volkje!”