-Frits Bosch- Uitgevers en media vallen en masse door de mand als vooringenomen. Het is te triest voor woorden.

Het gaat Verbon er om dat hij - jarenlange abonnee van De Volkskrant - geen artikel geplaatst krijgt over waarin hij, als hoogleraar openbare financiën - gespecialiseerd is, namelijk de pensioenproblematiek. Ik mag mijzelf ook een specialist noemen op de betreffende materie vanuit de vermogensbeheer-invalshoek, om te kunnen beoordelen of hetgeen Verbon hierover te melden heeft hoogwaardig is. Ik kan u verzekeren dat dit in hoge mate het geval is. En tóch wordt het niet geplaatst bij De Volkskrant.

Hoe komt dat? Dat komt omdat deze krant over dit thema een stellige positie heeft ingenomen en de hoofdredacteur wenst hier geen tegengestelde mening. Dit is buitengewoon merkwaardig want deze krant staat zich er op voor haar lezers breed te informeren met kwalitatief hoogwaardige informatie. Dat is immers de functie van deze krant die zichzelf hoog heeft zitten. Maar toch gebeurt het niet. De krant heeft uiteraard het recht om zich in een bepaalde politieke richting te profileren en die is links in dit geval.

Zijn de stukken van Verbon dús rechts? Neen. Het gaat hierover het recht van deelnemers om inspraak te hebben wat er met hun geld gebeurt. Dat lijkt mij eerder links dan rechts. Het is dus een merkwaardige zaak. De Volkskrant: “Wij hebben een mening geventileerd, en daar blijft het bij! Punt uit!”

Is wat hier gebeurt een nieuw verschijnsel aan het mediale firmament? Geenszins. Hoe vaak heb ik (mijnsinziens doorwrochte) stukken naar de krant gestuurd waar ik 40 jaar op geabonneerd was, NRC Handelsblad, maar kreeg de bekende afwijzing of helemaal geen bericht. Inmiddels heb ik deze krant verlaten, die fors naar links is opgeschoven. In ben naar schatting 50 jaar geabonneerd op Het Financieele Dagblad en heb ik een grijs verleden veel over bancair en pensioen gepubliceerd in het blad. Deze krant heeft een forse zwaai naar links gemaakt, waardoor rechts enkel nog “extreem rechts” en “radicaal rechts” genoemd wordt en kwalijker varianten daarop.

De eventuele plaatsing van mij wordt beantwoord met ‘de keuze is op een ander stuk gevallen’, hoewel die stukken door de linkse wasstraat zijn gegaan. Beoordeling van mijn nieuwe boeken zijn sowieso uitgesloten. Ze worden per definitie als rechts gepercipieerd “en dat doen we niet, al is het nog zo goed.” Ben ik van deze benadering het enige slachtoffer? Nee, natuurlijk niet. Ik hoor het regelmatig en we leven ermee. Overigens herinneren we ons nog goed de aanval van HFD op de kantoren op de Zuidas als zijnde wit. De repliek was dat “uw eigen redactie uni sono wit is”.  Einde verhaal HFD. Hypocrisie is “overflowing”.

De ‘ briljante grap’ die Joris van Os - Sadiqa Almakhadie- heeft uitgehaald met uitgevers is natuurlijk vermakelijk maar tevens triest. Ze trapten erin met boter en suiker. De ene na de andere uitgever diende zich aan: Prometheus, Podium, Thomas Rap, Atlas Contact. Thomas Rap kwam met een reactie die nog stupider dan stupide was. Wat is de kwaliteit van de redacteuren bij deze uitgever zelf eigenlijk? Ze gaan voor een ‘exootje’. Auteur Lala Gül was en is zo’n exootje. Ze kunnen goed inschatten dat wat zij produceert per definitie een kaskraker is.

Boekhandels zijn hetzelfde laken een pak met wat er op toonbanken ligt. Het is één linkse brei van wat in de volksmond genoemd wordt ‘the mainstream media’, afgekort msm. Ons kent ons. Wat Agnes Joseph betreft: zij zal hier achter het net vissen en welke gevolgen dat heeft krijgen we nog wel voor de kiezen. Verbon heeft gelijk: het ontbreekt journalisten aan respect voor haar niet aflatende pogingen om deelnemers zelf te laten beslissen over hún geld. Het is te triest voor woorden.