-Frits Bosch- Wir haben es gewusst

Eén van de mythes van deze tijd is dat vele Westerse linkse intellectuelen, die sympathiseerden met de Sovjet Unie, niet geweten zouden hebben wat de werkelijke natuur van het regime was. Volgens die mythes zouden ze hierover geen informatie hebben gekregen. Hun sympathie was daarom een manifestatie van generositeit van de geest. Niets kon verder verwijderd zijn van de waarheid. Ze negeerden de vreselijke realiteiten. Zelfs terug naar de jaren 1920 en 1930 waren er boeken van Britse, Amerikaanse en Franse makelij die haarfijn in vele volumes aanduiden wat er in die hel plaatsvond. Zelfs de Communistische Partij Nederland, CPN, presteerde het tot 1990 weg te kijken, tot het niet meer kon, dit onder fractievoorzitterschap van Marcus Bakker (1923-2009) en daarna Ina Brouwer (1950). De CPN ging op in 1990 in Groen Links en Ina Brouwer werd (doodleuk) Tweede Kamerlid. Ze ging met pensioen en toen ze 73 jaar was probeerde ze weer Tweede Kamerlid te worden. Geen berouw, geen verantwoordelijkheid nemen voor de eigen daden. De romance van Jan Marijnissen, SP, met het maoïsme is bekend. Paul Rosenmöller was dol op Mao en dol op Pol Pot. Het was blijkbaar een aanbeveling om toe te reden tot de Eerste Kamer en het ABP. Enige reflectie vond Rosenmöller niet nodig bij een gesprek met de EO.

Ik heb colleges gelopen bij socioloog prof. W.F. Wertheim, Universiteit van Amsterdam. Hij was een fan van Stalin en Mao. Hij heeft nooit enige reflectie getoond. “Wir haben es gewusst.” De UvA was extreem links en is dat nog steeds. Het wordt goed gepraat als streven naar ‘social justice’ en ‘gelijkheid’ binnen de ‘progressieve agenda’. Het probleem is dat extreem links veel geaccepteerder is binnen de politiek dan extreem rechts. Extreem links heeft massaslachtingen en ellende goedgekeurd. Het heeft geleid tot de dood van vele miljoenen. Voor rationele mensen, die persoonlijke vrijheid hoog achten, is het lastig te begrijpen wat de motivatie is van degenen die comfortabel leven toch dictatoren, ideologieën en beleid steunen, leidend tot destructie en dood. Denk aan monsters als Lenin, Stalin, Pol Pot, Mao, Trotski, Che Guevara, Fidel Castro. Ze vereerden hen niet ondanks dat zij moorden, maar omdat zij dat deden.

Extreem links acht hun vrijheid onvervreemdbaar, maar ze haten de instituties en het systeem dat hen die vrijheid verleent. Wit voelt zich schuldig over het feit dat ze wit zijn en wenst en soms pretendeert zwart te zijn, zoals auteur Adriaan van Dis zich uitliet. Extreem links kent geen zoektocht naar de waarheid. Het is een politieke beweging. Voor de gelovige betekent dit dat het onmogelijk is de visie te wijzigen op straffe van uitsluiting en een ‘non persoon’ te worden. Het impliceert verlies van de eigen identiteit.

Extreem links heeft het masker afgeworpen en ondersteunt degenen die onschuldige mensen gijzelen, onthoofden, doodschieten, verkrachten en oorlog voeren waarbij de eigen bevolking als menselijk schild wordt ingezet. Het communisme is dood, maar extreem links zet in op een identiek experiment met soortgelijke middelen wat onvermijdelijk tot een bloedbad leidt. Al-Qaeda, Hezbollah en Hamas vullen de leemte die is achtergebleven na het instorten van het communisme. Keyvan Shahbazi is er heel duidelijk over. Dit is de cruciale component in de romance van extreem links met de doodscultuur. Wir haben es gewusst!