Jan Dijkgraaf doet het weer: een vlijmscherpe ‘Briefje van Jan’ die geen blad voor de mond neemt — dit keer gericht aan Pieter Omtzigt. En terecht. Want wat iedereen ziet, zegt Dijkgraaf hardop: Omtzigt is fysiek weg, maar bestuurt NSC nog steeds als een schimmige poppenspeler. “Nu het ene lid van het kleine groepje mensen dat je wel echt vertrouwt (Van Vroonhoven) het niet deed, schoof je het andere (en laatste) lid naar voren: Eddy van Hijum.”
(Artikel gaat verder onder deze oproep)
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org Van Hijum? De belichaming van het kartel
Terwijl NSC in de peilingen afglijdt van twintig zetels naar nul tot twee, schuift Omtzigt geen nieuw, fris gezicht naar voren — nee, hij pakt een grijze CDA’er die het politiek al twintig jaar heeft uitgespeeld in vergaderzaaltjes en achterkamertjes.
Dijkgraaf noemt hem treffend:
“Eddy van Hijum heeft de uitstraling van een uitgedroogde aardappel.”
En erger nog: hij was His Master’s Voice van de pensioenfondsen, precies het soort kartelpolitiek waar Omtzigt zogenaamd altijd tegen vocht.
Hypocrisie? Nee — gewoon ontmaskering.
Van Vroonhoven uit beeld, Boomsma gepareerd, Van Hijum erin
Het plan was helder. Eerst kreeg Van Vroonhoven een zetje om de partij als tussenpaus te leiden. Toen dat mislukte, stond Diederik Boomsma klaar: degelijk, inhoudelijk sterk, sociaal-conservatief.
Hoewel vooral ook hypocriet, natuurlijk.Maar Boomsma is te rechts, te zelfstandig, en vooral: geen marionet van Pieter. Dus Omtzigt zorgde dat zijn eigen mannetje naar voren werd geduwd. Van Hijum — de politieke equivalent van een kartonnen kamerplant.
Een man die alles vertegenwoordigt waar NSC níét voor had moeten staan.
NSC? Klaar. Tenzij je het opheft, Pieter
Dijkgraaf stelt het glashelder: als Omtzigt echt had willen redden wat er te redden valt, dan had hij twee keuzes gehad:
- De partij opheffen en erkennen dat het experiment mislukt is.
- Boomsma of iemand buiten zijn vertrouwenskring naar voren schuiven en loslaten.
Maar wat doet Pieter? Hij kiest ervoor om zijn eigen partij de genadeklap te geven, en daarmee zijn hele politieke erfenis in één klap onherstelbaar te beschadigen.
Omtzigt laat zijn partij sterven aan het kartelvirus dat hij zelf altijd zei te bestrijden. Dijkgraaf benoemt het perfect.
“Dan had je net zo goed Joost Eerdmans kunnen vragen. Ook een kartelkruiper, maar dan eentje met nog énige uitstraling.”
Hard? Ja.
Verdiend? Absoluut.
👉 Steun DDS in de strijd voor een écht rechts Nederland!
Rekeningnummer: NL95 RABO 0159098327 t.n.v. Liberty Media
✅ Doneer direct via BackMe en ontvang elke dag een gratis column in je inbox (die we niet op DDS konden publiceren omdat die te controversieel was)
Link: https://dds.backme.org