Dijkgraaf legt VVD’s smerige asielspel bloot: “Tuig aanpakken?” Ha!

Brekelmans, minister van Defensie, was ooit de man die hardop durfde te zeggen dat het asielsysteem failliet was. Hij opende zelfs de deur naar samenwerking met de PVV — omdat het volgens hem niet meer mogelijk was om met de linkse partijen tot een houdbaar migratiebeleid te komen.

En nu? Nu zwijgt hij. Nu marcheert hij braaf mee in het kamp-Timmermans. Een klassiek staaltje VVD-verraad aan de kiezer.

Dijkgraaf herinnert ons eraan dat het juist Brekelmans was die de deur openzette naar samenwerking met de PVV op asiel en migratie. Niet omdat hij zo’n fan is van Geert Wilders, maar omdat hij wíst dat het met GroenLinks en de PvdA nooit wat zou worden op dat dossier.

Maar inmiddels lijkt het allemaal vergeten. En waarom? Omdat macht belangrijker is dan principes. Omdat baantjes belangrijker zijn dan beleid. En omdat de VVD, geleid door de opportunistische Yesilgöz, liever kruipt voor Timmermans dan strijdt voor Nederland.

De “methode-Brekelmans” is nu niks meer dan een historische voetnoot. Een toneelstukje om de rechterflank destijds gerust te stellen. En nu? Nu wordt diezelfde rechterflank keihard ingeruild voor de klimaatdwang, wokewaanzin en migratieverheerlijking van links-extremisten.

Zoals Dijkgraaf fijntjes opmerkt: Yesilgöz heeft nooit gezegd dat de VVD nóóit meer met de PVV zal samenwerken. Ze zei alleen dat ze niet meer in een kabinet gaat zitten met de PVV. Kijk, dat is Rutte-school op z’n best. Niet de waarheid vertellen, maar net genoeg draaien om straks te kunnen zeggen dat je niets fout deed.

En dat is precies het probleem met de VVD van vandaag: het is een partij zonder ruggengraat. Een partij van woordspelers. Van draaikonten. Van politici die hun principes opbergen zodra ze een ministerszetel ruiken.

Dijkgraaf ziet het goed: de VVD wordt straks gewoon de smeerolie in het kabinet-Timmermans. En het dossier waar ze zogenaamd “hún punt van zouden maken” — asiel en migratie — wordt een “vrije kwestie”. Lees: volledig overgeleverd aan links.

Dijkgraaf eindigt met een messcherpe waarschuwing: op 29 oktober mag de kiezer nog één keer meepraten. Eén dag per vier jaar telt de burger. Daarna is het weer tijd voor de achterkamertjes, de baantjescarrousel, de diplomatieke missies en de lobbyclubs.

En ondertussen? Wordt Nederland overgeleverd aan de linkse ideologie van Frans Timmermans, die alleen met droge ogen zegt dat hij links blijft — maar net zo makkelijk alle principes opzijschuift om premier te worden.

De VVD doet exact hetzelfde. Eerst beloven ze dat ze de asielinstroom gaan “aanpakken”, dan sluiten ze Wilders uit, en vervolgens hopen ze dat niemand het meer doorheeft.

Maar wij hebben het wél door. En DDS zal dat blijven zeggen, elke dag, tot aan de verkiezingen — en daarna.