Eric van de Beek fileert defensiebeleid – maar vergeet één belangrijk punt

En eerlijk is eerlijk: zijn frustratie raakt een kern van waarheid. Terwijl steeds meer gezinnen in armoede terechtkomen, de zorg onder druk staat, boeren worden uitgekocht en woningnood explodeert, trekt het kabinet-Schoof miljarden extra uit voor tanks, kazernes, straaljagers en NAVO-verplichtingen. Op papier “onvermijdelijk”. In de praktijk een harde bezuinigingsklap voor alles wat burgers écht nodig hebben.

Opnieuw blijkt: de overheid heeft geen geldtekort – ze heeft een prioriteitenprobleem. Er is wél geld om in Zeewolde honderden hectares boerenland plat te walsen voor een megakazerne. Er is wél ruimte voor laagvlieggebieden, helikopterbases en extra NAVO-infrastructuur. Maar als het gaat om betaalbare woningen, goed onderwijs of betere jeugdzorg? “Te duur.” “Te ingewikkeld.” “Te weinig capaciteit.”

Die scheefgroei is exact wat Van de Beek aan de kaak stelt. Hij ziet het gebeuren, zoals zoveel mensen in Nederland: je wordt niet meer bestuurd, je wordt gemilitariseerd. En dat alles onder het mom van internationale verplichtingen en geopolitieke ‘dreigingen’.

Toch doet Van de Beek ook iets wat onterecht is: hij schuift de verantwoordelijkheid volledig af op alle kiezers. Alsof heel Nederland collectief heeft gekozen voor een defensieapparaat dat boeren verjaagt, natuurgebieden opoffert en miljarden slurpt die beter besteed hadden kunnen worden.

Dat klopt gewoon niet.

Miljoenen Nederlanders stemden níet op partijen als VVD, PVV, NSC of D66. Ze stemden blanco, op kleinere partijen, of juist op bewegingen die pleiten voor neutraliteit, nuchter buitenlands beleid, of een sterkere focus op de binnenlandse crisis. Ook zij worden nu geconfronteerd met dit beleid – zonder dat ze ervoor gekozen hebben.

De werkende moeder in Groningen die geen huisarts kan vinden. De jonge starter in Almere die geen woning krijgt. De boer in Drenthe die wordt uitgekocht. De leraar in Rotterdam die geen geld heeft voor nieuw lesmateriaal. Ze hebben hier niet om gevraagd. Maar ze krijgen het wel – met dank aan een overheid die liever het NAVO-belang bedient dan het nationale belang.

Waar is de brede maatschappelijke discussie over deze koers? Waarom worden miljardendeals met de NAVO of het Pentagon door het kabinet als vanzelfsprekend gepresenteerd, terwijl elke cent extra voor minima of studenten eindeloos wordt doorgerekend?

De uitbreiding van Defensie is geen neutraal beleid. Het is een politieke keuze. En als die keuze betekent dat landbouwgrond verdwijnt, burgers verder verarmen en onze natuur plaatsmaakt voor beton en helikopterlawaai, dan is het minste wat je kunt doen: luisteren naar burgers die dat níet willen.

En dat zijn er veel meer dan men in Den Haag denkt.

Wij schrijven wat anderen verzwijgen. En we laten het er niet bij zitten.