Ernst Kuipers terug naar Nederland: Van Singaporese topjob naar TU Delft

De man die ons maandenlang liet geloven dat hij in Singapore de wereld zou gaan veranderen, blijkt binnen anderhalf jaar alweer uitgekeken. Zijn droombaan bij de prestigieuze Nanyang Technological University (NTU), waar hij vicepresident onderzoek en bijzonder hoogleraar werd, klinkt op papier indrukwekkend. Maar hoe bijzonder is die baan nog, als je hem zo snel opgeeft voor een parttime toezichthouderschap in Delft?

Even terugspoelen. Kuipers was tijdens de coronapandemie het gezicht van het Landelijk Coördinatiecentrum Patiënten Spreiding en werd in 2022 minister in het kabinet-Rutte IV. Als bestuursvoorzitter van het Erasmus MC had hij al een stevige reputatie opgebouwd, maar als minister zou hij “de zorg hervormen”. Het liep anders. Het kabinet klapte, D66 stortte in de peilingen, en Kuipers koos eieren voor zijn geld.

In januari 2024 kondigde hij halsoverkop zijn vertrek aan voor “een functie in het buitenland.” Welke functie dat precies was, bleef geheim. Later gaf hij toe dat hij niet “openlijk kon solliciteren” als minister. Een zwak excuus dat vooral de indruk wekte van een overhaaste aftocht. Pas later kwam de aap uit de mouw: Singapore dus.

Nog geen anderhalf jaar later duikt Kuipers ineens weer op in Nederland, benoemd door het ministerie van Onderwijs tot voorzitter van de Raad van Toezicht van de TU Delft. Dat roept vragen op. Was Singapore een prestigieus tussenstation om zijn cv op te poetsen? Of was het gras daar toch niet zo groen als gedacht?

En dan de TU Delft zelf. Die universiteit ligt zwaar onder vuur. De Onderwijsinspectie sprak vorig jaar van wanbeheer, sociale onveiligheid en een falend bestuur. Het verbeterplan van de universiteit stelde niemand gerust en de vorige voorzitter van de Raad van Toezicht vertrok al wegens belangenverstrengeling. Kortom: Delft zit in de problemen en heeft een zwaargewicht nodig om de boel op orde te krijgen. En zo verschijnt Kuipers.

Laten we eerlijk zijn: dit riekt naar pure opportunistische baantjesjagerij. Eerst je ministerspost laten vallen voor een “internationale droombaan,” om vervolgens binnen de kortste keren terug te keren naar Nederland voor een nieuwe klus. Ondertussen blijft het onduidelijk of Kuipers zijn functies in Singapore opgeeft of dat hij tussen Delft en Singapore gaat pendelen.

Het straalt geen betrouwbaarheid uit. Zeker niet voor iemand die eerder plannen door de rechter in de prullenbak zag verdwijnen (denk aan de centralisatie van de kinderhartchirurgie) en die een zorgsector achterliet met meer vragen dan antwoorden.

Wat rest is het beeld van een bestuurder die liever carrièrestapjes maakt dan verantwoordelijkheid draagt. Van coronagoeroe naar minister, van Singapore naar Delft — Kuipers blijft bewegen, maar waar blijft de inhoud?

De TU Delft heeft een beerput die opgeruimd moet worden. Kuipers is de man die dat mag proberen. Maar gezien zijn staat van dienst is de vraag gerechtvaardigd: blijft hij dit keer wel zitten, of is dit opnieuw een tussenstation in de D66-carrousel van baantjesjagers?

Bij De Dagelijkse Standaard houden we hem in elk geval scherp in de gaten.