Flashback: PVV draaide in 2024 op stikstof – Van Houwelingen waarschuwt: “Niet vergeten”

Hij haalde op X een cruciale flashback aan uit 2024. Toen lag er in het verkiezingsprogramma van de PVV nog zwart op wit: “niet-bestaand stikstofprobleem.” Duidelijk, recht door zee, exact wat miljoenen kiezers wilden horen.

Maar eenmaal in de Tweede Kamer klonk het ineens heel anders. PVV-Kamerlid Jeanet Nijhof-Leeuw, landbouwwoordvoerder van de partij, zei letterlijk: “U hoort mij niet zeggen dat wij geen stikstofprobleem hebben.”

Bam. In één zin draaide de PVV 180 graden.

Deze draai liet destijds al zien wat er gebeurt zodra partijen de macht naderen. Ze schikken zich naar de Brusselse en Haagse agenda’s, uit angst hun positie te verliezen.

De PVV zei jarenlang wat kiezers wilden horen: stikstof is een nepcrisis, een door D66 en Brussel verzonnen instrument om boeren kapot te maken en het platteland te slopen. Maar toen de druk toenam in 2024, gaf de partij zich plots over.

Geen ontkenning meer van het “niet-bestaande probleem”, maar een halfslachtige erkenning. Precies de speelbal die het kartel wilde.

Van Houwelingen herhaalt vandaag zijn boodschap:

Want dit is hoe het altijd gaat. Eerst stoere taal om stemmen te trekken. Daarna draaien. Eerst beloven dat er geen sprake is van een stikstofcrisis. Daarna in de Kamer toegeven dat er tóch “wel een probleem” is.

Het is de essentie van kartelpolitiek: aan de onderhandelingstafel sneuvelt altijd de waarheid, sneuvelt altijd de belofte, sneuvelt altijd de kiezer.

De draai van de PVV had gevolgen. Boeren merkten dat hun “bondgenoot” in Den Haag ineens niet meer zo hard was als beloofd. Waar eerst nog werd gesproken over een niet-bestaand probleem, begon men mee te bewegen in de framing van NSC en Brussel.

Het resultaat: nóg meer onzekerheid, nóg meer uitkoopregelingen, nóg meer druk op gezinnen in de agrarische sector. Terwijl iedereen weet dat stikstof een bureaucratisch verzinsel is, geen ecologische ramp.

Dat is de harde realiteit van politiek die buigt in plaats van breekt.

Wat Van Houwelingen terecht benadrukt, is dat kiezers dit soort momenten níet mogen vergeten. Want precies hier zie je het verschil tussen partijen die echt vechten en partijen die uiteindelijk meebewegen.

FVD stond toen – en staat nu – als enige pal in de Kamer: geen stikstofcrisis, geen boerenvernietiging, geen kartelagenda.

De PVV liet zien dat ze in 2024 bereid waren te buigen. De waarschuwing van Van Houwelingen is dus niet zomaar een sneer, maar een herinnering aan een cruciale waarheid: vertrouwen moet verdiend en behouden worden.

Wat dit allemaal duidelijk maakt, is dat Nederland niet zit te wachten op partijen die eerst stoere taal uitslaan en vervolgens het kartel volgen zodra het spannend wordt.

Boeren hebben geen behoefte aan draaikonten. Burgers hebben geen behoefte aan halfslachtigheid. Wat nodig is, is eerlijkheid en standvastigheid. En wie dat in 2024 liet zien, was niet de PVV, maar FVD.