Geert Wilders woest op Raad van State: “Met die zwakkelingen wordt Nederland één groot illegalennest”

In een felle post op X schrijft Wilders:

De tweet is een reactie op een advies van de Raad van State dat maandag werd gepubliceerd - en dat opnieuw laat zien hoe de bureaucratie in Den Haag lijnrecht tegenover de PVV staat.

De kwestie draait om het PVV-amendement dat onlangs door de Tweede Kamer is aangenomen, waarin illegaal verblijf in Nederland opnieuw strafbaar wordt gesteld. Het plan kreeg brede steun, maar leidde tot discussie over de zogenoemde ‘kom soep’-situatie: zouden burgers die iets menselijks doen voor een illegaal - zoals eten of onderdak bieden - dan ook strafbaar worden?

Minister Van Weel (Asiel en Migratie) probeerde die zorgen te sussen met een reparatievoorstel dat hulpverleners uitzondert. Maar de Raad van State vindt dat de minister beter een hele nieuwe wet kan indienen, omdat het huidige voorstel “rommelig” is en de wetgevingsprocedure “zorgvuldiger” moet worden gevolgd.

Kort samengevat: de Raad van State vindt het PVV-plan juridisch te slordig en politiek te hard. Wilders vindt dat de Raad van State moreel te slap is.

Wilders’ woede richt zich op wat hij ziet als het elitaire onbegrip van de bestuurselite. Waar gewone Nederlanders genoeg hebben van overvolle asielcentra, stijgende kosten en een uitgehold migratiebeleid, lijken de juristen van de Raad van State vooral bezig met het beschermen van de belangen van illegalen.

Voor Wilders is dat het symbool van alles wat misgaat in Den Haag: wetten worden niet meer geschreven om burgers te beschermen, maar om illegalen en activisten gerust te stellen.

Zijn boodschap is glashelder: de RvS kiest partij voor de verkeerde kant.

De botsing tussen Wilders en de Raad van State is meer dan een woordenwisseling. Het is de zoveelste illustratie van de groeiende kloof tussen politiek mandaat en bestuurlijke macht.

De Tweede Kamer - dus de volksvertegenwoordiging - stemde vóór het PVV-amendement. Maar de Raad van State, die geen enkel democratisch mandaat heeft, ondergraaft die beslissing door het af te zwakken en te vertragen.

In de woorden van Wilders: dit is precies hoe Nederland “één groot illegalennest” is geworden - niet door de wil van de kiezer, maar door de sabotage van instellingen die zich boven de politiek wanen.

De discussie lijkt semantisch - een misdrijf of een overtreding - maar het gaat om meer dan een juridische nuance. Wie illegaliteit tot misdrijf verklaart, zegt: dit land heeft grenzen, en die tellen. Wie het afzwakt tot een overtreding, zegt feitelijk: illegaal verblijf is hooguit een administratief probleem.

Precies dat is de kern van de frustratie van Wilders en zijn achterban. Al jaren wordt het migratiebeleid uitgehold door zachte woorden en vage regelingen, terwijl de praktijk laat zien dat Nederland geen controle meer heeft over zijn grenzen.

De PVV wil een duidelijke norm stellen - en de Raad van State doet er alles aan om die norm weer te vervagen.

Wat er nu gebeurt, is typerend voor de verhoudingen in Den Haag anno 2025. De bevolking stemt, de Kamer beslist - en dan komt er een onverkozen adviesorgaan dat de uitvoering vertraagt of afzwakt.

Geert Wilders noemt ze “zwakkelingen”, maar in werkelijkheid zijn het de bewakers van de status quo: de juristen, ambtenaren en commissies die Nederland in een wurggreep houden.

De PVV-leider is duidelijk: de politiek moet de regie terugnemen, de kiezer moet weer tellen, en illegaliteit moet eindelijk weer gewoon worden wat het is - een misdrijf, geen misverstand.