Hemelvaartsdag? Links zwijgt. Islamitische feestdagen? Dan staan ze vooraan

Geen woord van Jesse Klaver. Geen teken van Frans Timmermans. Rob Jetten? Niets. Jan Paternotte? Muisstil. Laurens Dassen? Nada.

Zelfs CDA-leider Henri Bontenbal, toch leider van een partij met ‘christelijk’ in de naam, heeft op het moment van schrijven (11:40 uur) nog geen enkel teken van leven gegeven. Geen wens, geen verwijzing, geen erkenning. Alsof Hemelvaartsdag er niet is.

En dat maakt het contrast des te schrijnender. Want als het Suikerfeest is, of het Offerfeest, dan staan dezelfde politici in de rij om op X (voorheen Twitter), Instagram of Facebook de islamitische gemeenschap een “gezegend Eid Mubarak” toe te wensen. Inclusief vlaggetjes, feestelijke plaatjes en warme woorden over “inclusie”, “diversiteit” en “samen leven”.

Dan wél. Maar als het een christelijke feestdag is – zoals Hemelvaart, Pasen of zelfs Kerst – dan kijken ze de andere kant op. Dan zwijgen ze. Alsof het iets is waar je je voor zou moeten schamen.

Het is die structurele minachting voor onze eigen cultuur, die steeds meer Nederlanders van zich vervreemdt. Politici die wél met vlaggetjes zwaaien voor anderen, maar hun eigen wortels ontkennen of negeren.

Wie vandaag wél hun stem laten horen zijn – je raadt het al – de partijen die altijd al hebben opgekomen voor de Nederlandse tradities. Zowel Forum voor Democratie (FVD) als Geert Wilders van de PVV lieten op sociale media weten stil te staan bij Hemelvaartsdag.

Geen verkiezingsstunt, maar een eenvoudige, oprechte boodschap: respect voor het erfgoed van ons land.

Ze begrijpen wat links allang vergeten is: dat je geen samenleving kunt bouwen zonder cultuur, zonder geschiedenis, zonder gedeelde tradities. En dat we in Nederland groot zijn geworden met waarden die voortkomen uit het christendom – of je nu gelovig bent of niet.

De stilte van vandaag is geen toeval. Ze is het gevolg van een politiek die steeds verder is afgedreven van haar eigen bevolking. Van partijen die hun identiteit halen uit Brussel, woke-ideologie of internationale deugpraat – maar niet meer uit Nederland zelf.

Ze erkennen islamitische feestdagen uit angst om iets fout te doen, maar negeren christelijke feestdagen omdat ze die gênant vinden. Dat is het niveau. En dat is waarom zoveel Nederlanders zich niet meer herkennen in hun volksvertegenwoordigers.

Wat we nodig hebben is een politiek die onvoorwaardelijk opkomt voor onszelf. Voor onze tradities, onze feestdagen, onze wortels. Niet als nostalgie. Maar als fundament voor een toekomst waarin Nederland zichzelf mag blijven – én mag vieren.

Hemelvaartsdag is niet zomaar een vrije dag. Het is een moment om stil te staan bij een eeuwenoude traditie die generaties Nederlanders verbonden heeft. En wie daar zijn mond over houdt, laat zien waar zijn loyaliteit níét ligt.