Hypocriet gedrag van gemeenteraadslid Balwantsingh (PvdA): eigenaar van 23 panden met slechte leefomstandigheden

Minstens één van de panden ronduit afgrijselijk was om in te wonen. Volgens een onderzoek van socialistische jongerenorganisatie OPEN Rotterdam, was er sprake van schimmel op de muren, stank, lekkages en andere onhygiënische omstandigheden. De bewoners, een gezin uit Litouwen, hadden geen geld om te verhuizen en klaagden dat de huurprijs niet in verhouding stond tot de slechte leefomstandigheden.

Balwantsingh geeft toe dat hij eigenaar is van de panden, maar schuift de verantwoordelijkheid voor de slechte omstandigheden af op het bedrijf dat de panden beheert. Hij beweert dat hij de panden koopt voor zijn pensioen en dat hij niet verantwoordelijk is voor het beheer ervan. Dit wordt echter betwist door critici die stellen dat als hij geld verdient aan de panden, hij ook verantwoordelijk is voor de welzijn van de huurders.

Dit incident brengt de rol van politieke leiders in de vastgoedsector in twijfel en roept vragen op over hun verantwoordelijkheid voor de huurders en de sociale impact van hun beleid. Het is belangrijk dat politieke leiders transparant zijn over hun financiële belangen en zorg dragen voor de welzijn van hun huurders.

Ondertussen heeft hij laten weten dat hij aftreedt. Zelfs deze PvdA'er begrijpt blijkbaar dat hij echt te ver is gegaan en dat zijn politieke carriere zo niet in stand gehouden kan worden.

Maar eigenlijk is het ook wel weer apart... Want hij kan voor de politiek kiezen of voor al die panden, waaronder in ieder geval één pand dat walgelijk is. Hij kan regelen dat het goed komt, dat het verbeterd wordt, etc. Maar nee. Dat doet hij niet.

Wat dit betekent is dus dat hij meer om geld en zijn riante pensioen geeft dan om de zogenaamde principes van de sociaaldemocratie. En dat zegt eigenlijk alles over PvdA'ers in het algemeen.