Jan Marijnissen haalt keihard uit: “Bij de SP is iets gruwelijk fout gegaan”

De woorden zijn glashelder - en vernietigend. In een gesprek met de Volkskrant zegt Marijnissen dat hij de huidige partijleider Jimmy Dijk uit Groningen niet kent. “En hij mij ook niet, denk ik.” Dat ene zinnetje zegt alles: de oprichter van de SP herkent zijn eigen partij niet meer.

Waar de SP ooit een strijdbare volkspartij was, geworteld in arbeiderswijken en sociale rechtvaardigheid, is het nu een stuurloos gezelschap geworden dat nauwelijks nog weet waar het voor staat.

In het interview - waarin hij opvallend open praat over zijn politieke nalatenschap - zegt Marijnissen letterlijk dat met zijn ‘nalatenschap iets gruwelijk fout is gegaan’.

Hij benadrukt dat hij geen man is van kritiek op afstand, maar maakt tegelijk duidelijk dat hij niets meer herkent van de partij die hij heeft opgebouwd.

Ironisch genoeg is dat precies wat er is misgegaan bij de SP: de huidige partij weet niet meer “aan welke kant van het touw” ze staat. De partij zweeft, twijfelt, moraliseert - maar strijdt niet meer.

De SP van nu is niet meer de SP van Jan Marijnissen. Onder zijn leiding groeide de partij van een kleine protestbeweging naar een serieuze oppositiekracht die opkwam voor zorg, werk en volkse solidariteit. Maar de huidige SP is veranderd in een theoretisch clubje, verstrikt in morele discussies, losgezongen van de gewone man.

Onder Lilianne Marijnissen, en nu Jimmy Dijk, verdween het vuur uit de partij. Er is geen duidelijk standpunt meer over migratie, over Brussel, over nationale identiteit - thema’s die de kiezers wél bezighouden. De SP durft nauwelijks nog te zeggen wat gewone Nederlanders voelen, uit angst om “te populistisch” te klinken.

En dat is precies wat Jan Marijnissen altijd verafschuwde: links dat neerkijkt op het volk.

Dat Marijnissen zegt dat hij Jimmy Dijk niet kent, is veelzeggend. Want Dijk is wél partijleider, maar blijft volledig kleurloos. Hij praat in holle beleidszinnen, probeert netjes te klinken op de NPO, maar niemand weet waar hij écht voor staat.

In plaats van het volk te vertegenwoordigen, probeert de SP zich te onderscheiden met jargon over “structurele ongelijkheid” en “institutionele processen”. Ondertussen stemmen de traditionele SP-kiezers massaal op PVV of BBB - omdat die wél duidelijk durven te zijn.

De SP heeft zichzelf weggepolitiseerd. En Marijnissen weet het.

Zijn woorden zijn een afrekening met de koers van de partij. Hij ziet hoe de beweging die ooit de macht wilde uitdagen, nu vooral bezig is met zichzelf.

Wat Jan Marijnissen zegt, komt neer op een noodsignaal. De SP is haar identiteit kwijt, en haar oprichter ziet het met lede ogen aan.

Hij zegt het niet hardop, maar het is voelbaar tussen de regels: hij schaamt zich voor wat er van zijn partij is geworden. Een partij die ooit met trots naast de arbeider stond, maar nu verloren is in commissies, vergaderingen en woke-woordenschat.

De SP is niet meer van het volk - en dat weet Jan Marijnissen als geen ander.