Het is werkelijk stuitend. Martin Bosma - dé Kamervoorzitter die eindelijk rust, structuur en waardigheid heeft teruggebracht in het hart van onze democratie - wordt opnieuw onder vuur genomen. Niet omdat hij slecht functioneert. Integendeel: iedereen die met hem werkt, prijst zijn professionaliteit, zijn neutraliteit, zijn duidelijkheid. Maar dat boeit de politieke klasse niets. Want bij de machtspartijen knaagt iets anders: het feit dat een
PVV’er het Kamervoorzitterschap zo goed doet dat hun eigen invloed afneemt.
En dus begint de stoet weer opnieuw. Eerst een VVD’er die plots “ambities” heeft. Nu een
GroenLinks-PvdA’er,
Tom van der Lee, die wéér een gooi doet. Het patroon is glashelder: het gaat niet om de Kamer. Het gaat niet om de democratie. Het gaat om macht - en om het wegwerken van een politieke tegenstander die het beter doet dan zijzelf.
Van der Lee ruikt opnieuw bloed
Tom van der Lee stelt zich opnieuw kandidaat voor het Kamervoorzitterschap. Zijn argument? Hij wil graag “betekenisvol bijdragen aan het verbeteren van de politieke cultuur”.
Alsof de politieke cultuur in Den Haag slechter wordt omdat Bosma de leiding heeft. Onzin. Bosma heeft als geen ander de orde hersteld in een Kamer die jarenlang werd gekenmerkt door chaos, partijdigheid en incompetentie - vooral onder voorzitters uit het kartel.
Van der Lee is al jaren onderdeel van het presidium, leidde de enquêtecommissie gaswinning, noemt zichzelf ervaren, verbindend, betrouwbaar. Maar dat deed hij twee jaar geleden ook. Toen verloor hij van Bosma, en stevig ook.
Maar dat verlies is hem blijkbaar nog steeds niet lekker gevallen.
Waarom deze aanval zo doorzichtig is
Iedereen die met Bosma werkt, weet het: hij is scherp, correct, neutraal en streng waar nodig. Ambtenaren van de Tweede Kamer zijn dol op hem omdat hij eindelijk duidelijkheid en professionaliteit heeft gebracht.
En dat is precies waar de gevestigde partijen níet tegen kunnen.
Want een goede PVV’er op een cruciale post? Dat past niet in hun verhaal. Dat past niet in hun zelfbeeld. En dat past al helemaal niet in hun machtsspelletjes.
Van der Lee wil het Kamervoorzitterschap niet “vernieuwen”. Hij wil het terugclaimen voor het linkse blok dat zijn vingers nog steeds niet van de bestuurlijke macht kan afhouden.
🟦 Teken de petitie - want als de politiek zelfs basisinstellingen wil omduwen, moeten burgers grenzen stellen
Het wegpesten van een functionerende Kamervoorzitter is precies het soort politiek extremisme dat ook tot bizarre voorstellen leidt zoals “abortus als mensenrecht”. Daar moeten we een lijn trekken.
👉 Teken daarom de petitie ‘Abortus is geen mensenrecht’ via deze link. Het echte probleem: kartelpartijen kunnen geen neutraliteit verdragen
Bosma is misschien wel de meest neutrale voorzitter die de Kamer in decennia heeft gehad. Hij heerst niet, hij regisseert. Hij straalt gezag uit zonder partijpolitiek gedoe. Hij houdt debatten strak, zorgt dat iedereen zijn beurt krijgt en voorkomt dat het parlement verzandt in theatrale chaos.
Maar voor de linkse en liberale partijen is dát nu juist het probleem.
Een voorzitter die écht neutraal is, kan niet worden gebruikt voor strategische spelletjes.
Onder Bergkamp zagen we wat er gebeurt wanneer de voorzitter wél politiek meebuigt: chaos, favoritisme, constante escalaties. Dat willen de machtspartijen terug - want daar gedijen ze bij.
Met Bosma lukt dat niet. Dus moet hij weg.
Waarom dit gevaarlijk is voor de democratie
Het Kamervoorzitterschap is geen speeltje voor politici die hun cv willen oppoetsen. Het is een van de hoogste ambten binnen onze parlementaire democratie.
Wanneer een voorzitter die goed functioneert wordt weggewerkt puur omdat zijn politieke kleur niet bevalt, dan is dat een directe aantasting van de neutraliteit van het staatsbestel.
Het signaal dat GL-PvdA en VVD hiermee afgeven is glashelder: de democratie is bijzaak, de macht is hoofdzaak.
Als Bosma wordt vervangen, is dat niet omdat hij het slecht doet. Het is omdat hij het té goed doet.
🟥 Teken nú de petitie - laat zien dat burgers wél pal staan voor principes. Als politici zelfs een uitstekend functionerende Kamervoorzitter willen slachtofferen voor partijbelang, dan moeten burgers laten horen dat er grenzen zijn. Dat geldt óók voor de waanzin van “abortus als mensenrecht”, een ideologisch project dat net zo hard tegen de basis van onze rechtsstaat ingaat.
👉 Teken hier de petitie ‘Abortus is geen mensenrecht’.