Media zetten D66’er en VVD’er aan tafel om Wilders af te kraken: hoezo objectief?

En wat deden deze dames? Precies wat je verwacht van oud-ministers die jarenlang zélf verantwoordelijk waren voor het wanbeleid waar we nu middenin zitten: denigreren, bagatelliseren, en vooral: de schuld bij Wilders leggen.

Kajsa Ollongren, voormalig minister van Defensie en vaste klant in de D66-deughoek, liet weten dat ze het voorstel van Wilders “heel cynisch” vond. Cynisch, omdat Wilders zelf de minister van Asiel levert.

Dat is niet alleen een retorische drogreden van het zuiverste soort, het is ook nog eens volstrekt hypocriet. Want wie heeft Nederland jarenlang overspoeld met onhoudbaar asielbeleid? Juist: partijen als D66. Wie heeft keer op keer álles gedaan om strengere migratiemaatregelen tegen te houden? Juist: D66. En wie doet er nu alsof Wilders geen recht van spreken heeft als hij – eindelijk – iets wil veranderen? Juist: D66.

Dat Kajsa Ollongren überhaupt als commentator wordt opgevoerd in een item over asielbeleid is al journalistiek onbestaanbaar. Zij is partij. Belangenbehartiger. De belichaming van de politieke klasse die deze crisis heeft gecreëerd. Niet de stem van nuance, maar de stem van mislukking.

Alsof het nog niet beschamend genoeg was, mocht ook Christianne van der Wal, voormalig stikstofminister van de VVD, haar zegje doen. Haar commentaar: het voorstel van Wilders is “een uitgewerkt aspirientje, heel gênant.”

Pardon? Dit zijn de mensen die zélf jarenlang verantwoordelijk zijn geweest voor beleid dat géén oplossingen biedt. Die akkoord na akkoord produceerden, papieren compromissen sloten, maar uiteindelijk nooit leverden. En dan Wilders uitlachen wanneer hij, na een verkiezingsoverwinning en binnen een kabinet, probeert te doen wat zijn achterban al twintig jaar eist?

Als er iets gênant is, dan is het wel het optreden van Van der Wal. De VVD heeft zich sinds Rutte II compleet in de knoop gewerkt tussen de eigen beloftes en de Brusselse richtlijnen. Resultaat? Een asielinstroom die nog altijd stijgt, en een VVD die zich ondertussen nog steeds ‘streng’ durft te noemen.

Wat hier gebeurt, is meer dan politiek spel. Dit is een structureel media-probleem. In plaats van échte duiding of een evenwichtig panel, wordt bij Café Kockelmann doodleuk gekozen voor twee ex-bewindslieden die pal tegenover het PVV-geluid staan. Geen tegenhanger. Geen supporter van Wilders. Geen asielcriticus. Alleen twee dames die samen acht jaar regeringsverantwoordelijkheid dragen voor exact het beleid dat Wilders nu wil afbreken.

Hoezo objectieve duiding? Hoezo publieke omroep? Hoezo journalistieke onafhankelijkheid?

Het is framing, en iedereen die kijkt met ook maar een greintje kritisch bewustzijn, ziet het.

Wat Wilders wil, is simpel: het hoofdlijnenakkoord openbreken om daadwerkelijk maatregelen te nemen tegen de asielcrisis. Want ja, de asielinstroom is nog altijd torenhoog. Ja, Nederland zit ramvol. Ja, de A-statussen, AZC's en veilige landers stromen nog steeds binnen.

En ja: zijn partij levert nu de minister van Asiel. Maar dat is geen argument tegen actie – dat is juist het moment om door te pakken. En als daarvoor het akkoord moet worden herzien, dan zij dat zo.

Het is onverantwoord om in deze situatie vast te houden aan een akkoord dat wéér de Europese regels voorrang geeft boven nationale veiligheid, woningbouw en draagvlak. Wilders begrijpt dat. Ollongren en Van der Wal niet.