Nederlandse vissers krijgen ademruimte dankzij nieuwe EU-deal met VK

Het is een belangrijke overwinning, waarbij ook de Nederlandse diplomatieke inspanning zichtbaar resultaat heeft geboekt. Premier Dick Schoof, minister Caspar Veldkamp en BBB-staatssecretaris Jean Rummenie hebben hier maandenlang aan gewerkt. En het mag gezegd: met succes.

Caroline van der Plas reageerde dan ook terecht positief op X: “BBB levert: Nederlandse vissers profiteren van nieuwe deal EU en Verenigd Koninkrijk.”

Dat mag inderdaad gezegd worden.

Voor de Nederlandse visserij is deze deal een verademing. Sinds Brexit hing er voortdurend een zwaard van Damocles boven de sector. Na het vertrek van de Britten uit de EU moesten we al 25% van onze visquota inleveren. En tot vandaag was onzeker of Nederland na 2026 überhaupt nog toegang zou krijgen tot de rijke Britse visgronden.

Met deze overeenkomst is dat risico van de baan. Tot 2038 kan de sector rekenen op stabiliteit en voortzetting van de visrechten. En ook boeren en tuinders kunnen opgelucht ademhalen: door de deal verdwijnen bepaalde voedselcontroles en handelsbelemmeringen, wat export naar het VK makkelijker maakt.

Goed nieuws dus. Voor de vissers. Voor de boeren. Voor de hele agri-sector.

En nu komt de principiële vraag. Want hoe goed deze deal ook uitpakt voor Nederland – waarom mogen wij deze afspraken eigenlijk niet zélf maken? Waarom moet een fundamenteel Nederlands belang als toegang tot visgronden worden uitgespeeld als onderhandelingskaart in een bredere EU-deal?

Onze visserij, onze boeren, onze belangen – zouden onze verantwoordelijkheid moeten zijn.

Dat is nu niet het geval. Het lot van Nederlandse vissers lag volledig in handen van Brussel en een EU-commissie die onderhandelt namens 27 landen, waarvan er velen géén directe visserijbelangen hebben. Dat is en blijft onaanvaardbaar.

Vandaag pakt het goed uit. Maar morgen?

Het probleem is niet dat deze deal goed is. Het probleem is dat we afhankelijk zijn van een macht buiten onze democratische controle. Vandaag levert de EU een overeenkomst op die onze vissers beschermt. Gisteren was het de EU die 25% van onze quota wegsneed.

Wie denkt dat het daarbij blijft, moet beter nadenken. Want Brussel onderhandelt, handelt en beslist, maar niet op basis van nationale belangen – en zeker niet specifiek de Nederlandse. Wat gebeurt er als in 2030 de kaarten opnieuw worden geschud? Wat als Frankrijk of Duitsland iets anders wil? Of als de Britten onder druk van hun eigen vissers alsnog de deur sluiten?

Wij willen die keuze zélf kunnen maken. Nederland moet weer baas zijn over eigen grenzen, wateren en handelsverdragen.

De visserijdeal is goed nieuws. De inzet van Rummenie, Schoof en Veldkamp verdient lof. Caroline van der Plas heeft groot gelijk dat ze dit moment viert. Maar het is tegelijkertijd pijnlijk duidelijk geworden dat Nederland geen zeggenschap meer heeft over fundamentele nationale belangen.

Dat moet veranderen. Niet omdat Brussel altijd fout zit – maar omdat soevereiniteit geen kwestie is van geluk, maar van recht.

Soevereiniteit is geen luxe. Het is noodzaak.