Pensioenfondsen geven miljarden uit: kosten schieten opnieuw omhoog

En dat terwijl het jouw geld is. Pensioengeld dat jij jarenlang opzij hebt gezet. Pensioengeld waarvan jij dacht dat het veilig was. Pensioengeld dat nu langzaam maar zeker wegvloeit in de bureaucratische modderpoel van onzichtbare vergoedingen, overgangskosten en papieren beloften.

Onder het mom van "meer transparantie" en "betere aansluiting op de arbeidsmarkt" werd het nieuwe pensioenstelsel (Wet toekomst pensioenen, WTP) doorgedrukt. Maar waar blijft die transparantie als de kosten blijven stijgen, terwijl deelnemers in het duister tasten over wat er precies met hun geld gebeurt?

Johan van Soest van Bell stelt dat het straks “duidelijker” moet worden hoeveel kosten er per deelnemer worden ingehouden. Maar tot die tijd blijft het gokken. Je moet zelf het jaarverslag induiken, een rekenmachine erbij pakken, en hopen dat je de bureaucratische wirwar van cijfers en uitzonderingen snapt. Dat is toch geen manier om met het geld van miljoenen Nederlanders om te gaan?

Wat deze hele situatie ronduit wrang maakt, is dat de stijgende kosten vooral te maken zouden hebben met de invoering van het nieuwe stelsel. Die kosten zouden “eenmalig” zijn. Maar volgens Van Soest loopt dit feestje al meerdere jaren. Het lijkt er eerder op dat de overgang een permanente geldslurper is geworden, in plaats van een efficiënte vernieuwing.

En wie draait er op voor al die chaos? Niet de pensioenfondsen zelf. Niet de overheid. Nee, jij, de deelnemer, de gepensioneerde, de werkende Nederlander die op een fatsoenlijk pensioen hoopt.

De vermogensbeheerkosten – dus de kosten om het pensioenvermogen te beleggen – zijn licht gestegen van 0,40% naar 0,41%. Dat lijkt misschien weinig, maar bij een vermogen van honderden miljarden gaat het om astronomische bedragen. En wat krijg je ervoor terug? Fondsen die zich niet eens de moeite nemen om in hun jaarverslag uit te leggen waarom die kosten omhooggaan.

De suggestie dat dit allemaal “goedkoper” is dan wanneer je als particulier belegt, is een schrale troost. Want je hebt geen keus. Je móet meedoen. En dan mag je hopen dat je pensioenfonds niet toevallig net een fondsmanager met een “prestatievergoeding” van zes cijfers heeft aangenomen.

In een tijd waarin het kabinet overweegt om gepensioneerden AOW-premie te laten betalen op hun uitkering (!) en waarin het mes gezet moet worden in zorg en oudedagsvoorziening, is deze verspilling van pensioengeld ronduit schandalig. De overgang naar het nieuwe stelsel had juist eenvoud en overzicht moeten brengen. In plaats daarvan zien we stijgende kosten, onduidelijkheid en groeiend wantrouwen.

Wanneer stopt dit? Wanneer komt er verantwoording? En vooral: wanneer kiezen we eindelijk eens voor een systeem waarin jouw pensioengeld echt van jou is, zonder dat allerlei bureaucraten, consultants en fondsmanagers er hun zakken mee vullen?

Het is tijd om wakker te worden. Want als we blijven slapen, dan is ons pensioen straks écht niets meer waard.