De rode en groene bolsjewieken van weleer zijn samengesmolten tot een gecoördineerde machtsmachine — en ze laten zich door niets of niemand nog tegenhouden. GroenLinks en de PvdA denderen met volle vaart door richting een partijfusie, opgelegd van bovenaf, bekokstoofd in achterkamertjes, en nu voor de vorm gepresenteerd aan de leden via een online ‘referendum’. Een klik op de knop moet voldoende zijn om de fusie af te tikken. Geen inhoudelijk debat. Geen democratische diepgang. Geen fundamentele vragen over koers, identiteit of partijcultuur. Nee, het bestuur heeft het allang besloten — de leden mogen alleen nog
digitaal ‘instemmen’.Democratie volgens GroenLinks en de PvdA anno 2025: één grote façade.
Timmermans: de man van 25 miljard, één lijst en nul visie
De grote trekker van dit alles?
Frans Timmermans. De man die eerst Europa wilde redden met klimaatdogma’s, daarna Nederland met een verzorgingsstaat van 25 miljard euro — betaald uit luchtkastelen en schulden — en nu vooral zichzelf wil redden van politiek irrelevantie.
Timmermans droomt van een “linkse volkspartij.” Maar in werkelijkheid bouwen PvdA en GroenLinks aan een partij van elites, bestuurders, academici, en woke-ideologen die amper nog weten wat er speelt buiten hun stadsgrenzen.
En laten we eerlijk zijn: niemand gelooft dat dit referendum ergens over gaat. De uitslag ligt vast. Ingewijden verwachten “Noord-Koreaanse cijfers.” Dat zegt alles.
Bij DDS prikken we door deze politieke toneelstukken heen. Wil jij dat we dit soort top-down opgelegde spelletjes blijven ontmaskeren? Steun ons via https://dds.backme.org of op NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Samen blijven we vechten voor échte democratie. Fusie onder tijdsdruk: omdat de verkiezingen eraan komen
Het is geen toeval dat dit referendum ineens naar voren wordt geschoven. Met de val van het kabinet-Schoof en mogelijke verkiezingen eind oktober, voelt de linkse alliantie de tijd tikken. Ze willen klaar zijn. Gefuseerd. Herverpakt. Eén lijst, één verhaal, één leider.
Of toch niet?
Want opvallend: zelfs Timmermans sluit een lijsttrekkersverkiezing niet uit. Dat zou een mógelijke coup kunnen betekenen binnen zijn eigen beweging. Want als er iets is wat GL en PvdA de afgelopen jaren hebben bewezen, is dat interne strijd en egotrippers nooit ver weg zijn.
En dan is er ook nog de inhoud. Of beter gezegd: het gebrek eraan. Behalve dat ze allemaal vóór méér overheid, méér herverdeling en méér klimaatbeleid zijn, is er weinig wat deze fusie ideologisch verenigt. GroenLinks verliest haar radicale poot, PvdA haar sociale traditie. Wat overblijft is een gladgetrokken campagnemachine zonder identiteit — maar mét een logo en PR-bureau.
Kritiek uit eigen gelederen: “Dit gaat veel te snel”
Zelfs binnen de partijen rommelt het. Oud-PvdA-leider Ad Melkert gaf in de Telegraaf toe dat het partijbestuur “veel te snel” en “zonder diepgang” handelt. Ook binnen GroenLinks groeit de kritiek: leden zijn bang dat hun partij zichzelf opoffert voor macht, en straks niets meer is dan het linkerwiel van een elitekar die niemand begrijpt.
Maar ja, kritiek of niet — de trein dendert door. En zoals altijd bij de linkse kerk geldt: wie niet meedoet, wordt buitengesloten.
Bij De Dagelijkse Standaard houden we de vinger aan de pols van politieke machtsspelletjes, achterkamertjes en kartelvorming. Wil jij dat dit soort mechanismen aan het licht blijven komen? Steun ons dan via https://dds.backme.org of op NL95RABO0159098327 t.n.v. Liberty Media. Elke bijdrage is een klap voor de gevestigde orde. Conclusie: fusie is geen vernieuwing, maar consolidatie van falend links
De “nieuwe partij” die uit deze fusie moet voortkomen, is niets nieuws. Het is een samensmelting van twee uitgeholde, ideologisch stuurloze partijen die enkel nog kunnen overleven door samen te klitten.
Het is geen vernieuwing — het is overleving. Geen enthousiasme — maar paniekpolitiek.
En de kiezer? Die ziet het. En die zal zijn oordeel vellen. Aan de stembus — waar het wél telt.