Rompkabinet compleet – en totaal ongeloofwaardig

Alsof het iets uitmaakt. Alsof het vertrouwen in deze coalitierestanten plotseling terugkeert omdat de laatste gaten nu zijn dichtgestopt met Kamerleden, beleidsmedewerkers en een hoogheemraadschapsbestuurder.

De realiteit is schrijnender: dit kabinet is inhoudelijk uitgehold, politiek beschadigd en moreel vleugellam.

Laten we niet vergeten hoe we hier beland zijn. De PVV, met 37 zetels de grootste partij van het land, werd structureel tegengewerkt, gemarginaliseerd en uiteindelijk zelfs uit haar eigen coalitie gedrukt. De bewindslieden werden op elk cruciaal moment tegengewerkt – van migratie tot veiligheid – en toen het politieke momentum weg was, werd de stekker eruit getrokken.

Wat volgde, was een week van gerommel achter gesloten deuren. Postjes moesten herverdeeld worden, maar niemand wilde écht. De een had “andere verantwoordelijkheden”, de ander twijfelde publiekelijk, weer een ander werd uit de mottenballen gehaald om ‘tijdelijk bij te springen’.

En nu is het dan officieel: de lijm is opgedroogd, de lege stoelen zijn bezet, het rompkabinet is “compleet”.

Er zit geen kracht meer in dit kabinet. Geen richting. Geen mandaat. Wat overblijft is een bestuurlijk doorploegteam dat alleen nog maar doet wat moet, maar zonder vertrouwen, zonder koers, zonder legitimiteit.

De nieuwe gezichten zijn een mix van interne doorschuivers en onbekenden. Niemand van hen heeft een uitgesproken profiel. Niemand van hen is gekozen op een eigen verhaal. Ze zijn benoemd om een probleem op te lossen: het gat dat viel toen de partij met de meeste stemmen zich uit pure frustratie terugtrok.

Is dit wat we onder “goed bestuur” verstaan in Nederland? Een coalitie zonder ziel, die zijn bestaansrecht ontleent aan procedurele noodzaak in plaats van politieke overtuiging?

Wat Nederland nodig heeft, is geen kabinet dat op halve kracht doorkabbelt. Wat dit land nodig heeft, is duidelijkheid, richting en een kiezersmandaat.

Maar dat durven de overgebleven partijen niet. Ze houden elkaar vast in een uitgebluste bestuursgreep, hopend dat ze in oktober niet te hard afgestraft worden.

Terwijl het volk allang doorheeft: dit kabinet is geen oplossing, dit is de nasleep van een politieke implosie.

En dat is wat zondagavond écht werd bevestigd.