Schokkend: NSC-minister Veldkamp stopt publicatie van ambtsberichten – einde transparantie

En dat komt hard binnen.

Niet alleen omdat ambtsberichten een cruciale rol spelen in het beoordelen van de veiligheidssituatie in herkomstlanden (en dus direct impact hebben op het asielbeleid), maar vooral omdat dit besluit een frontale aanval is op transparantie en democratische controle.

De mededeling kwam aan het licht via FVD-Kamerlid Pepijn van Houwelingen, die op X het nieuws deelde:

Laat dat even bezinken: documenten waarop Kamerleden én journalisten zich baseren om asielbeleid te controleren, worden voortaan geheimgehouden. Terwijl dezezelfde documenten vaak essentieel zijn om: – de betrouwbaarheid van asielclaims te toetsen, – te beoordelen of een land écht onveilig is, – en beleid te controleren op leugens of ideologische manipulatie.

Laten we niet vergeten: dit stond inderdaad in het Hoofdlijnenakkoord. Onder druk van de VVD, die altijd al ongemakkelijk was met het publiceren van ambtsberichten, werd afgesproken dat deze documenten “in beginsel” niet meer openbaar worden.

Maar dat juist een NSC-minister dit beleid nu klakkeloos uitvoert? Dat is verraad van het eigen verkiezingsprogramma. NSC stelde zich op als partij van: – goed bestuur, – transparantie, – en herstel van vertrouwen.

Nou, vergeet het maar. Met één Kamerbrief wordt die hele façade doorgeprikt.

De enige reden om ambtsberichten geheim te houden, is om de controle op het migratiebeleid onmogelijk te maken. Denk maar aan: – landen die onterecht als onveilig worden aangeduid – asielverzoeken gebaseerd op halve waarheden – beleidsmakers die politieke keuzes verhullen onder het mom van “ambtelijke inschattingen”

Als ambtsberichten niet langer openbaar zijn, wordt het onmogelijk om die afwegingen te controleren. Dan regeert de macht in de schaduw.

Het besluit van Veldkamp is een fundamentele breuk met het idee van een open samenleving. Dit is bestuurlijke arrogantie op z’n zuiverst. En het feit dat NSC – notabene de partij die het vertrouwen in de politiek zou herstellen – deze zet doet, maakt het extra wrang.

De Kamer moet hiertegen in opstand komen. En burgers moeten dit niet laten passeren. Want vandaag zijn het ambtsberichten. Morgen zijn het Kameradviezen, WOB-verzoeken of wetsvoorstellen.

Transparantie is geen gunst. Het is een recht.

Een kabinet dat de waarheid verbergt, verdient geen vertrouwen.

En een partij die zich profileerde als redder van de rechtsstaat, maar nu zwijgt terwijl de deuren van transparantie dichtgaan, verdient geen plaats in dat bestuur.