Schoof complimenteert Aruba met sluiting raffinaderij - 53 miljoen Nederlands belastinggeld voor ‘energietransitie’

In dezelfde adem kondigde Schoof aan dat Nederland 53 miljoen euro beschikbaar stelt om het elektriciteitsnet van Aruba te “versterken” - zodat het eiland meer zonne- en windenergie aankan.

Met andere woorden: de eilandregering sluit een winstgevende industrie, en Nederland mag de duurzame gaten opvullen met tientallen miljoenen.

Het is de zoveelste keer dat het klimaatgeloof de economische realiteit overschreeuwt. Aruba, dat jarenlang inkomsten haalde uit olieopslag, raffinage en scheepvaart, kiest nu - onder applaus van Den Haag - voor een toekomst zonder die industrie. Het wordt verkocht als “duurzaam”, maar feitelijk sloopt men de laatste pijler van de Arubaanse economie.

De olie-industrie bood banen, inkomsten en infrastructuur. Zonnepanelen en windmolens leveren dat niet op - zeker niet op een klein eiland met beperkte afzetmogelijkheden en hoge importkosten. Toch prijst Schoof de stap alsof Aruba het wereldklimaat in z’n eentje gaat redden.

De vraag is: waarom betaalt Nederland mee aan een besluit dat economisch rampzalig kan uitpakken?

Volgens Schoof is het geld bedoeld om het Arubaanse elektriciteitsnet te versterken, zodat het geschikt wordt voor meer zonne- en windenergie. Dat klinkt mooi, maar wie een beetje verstand heeft van energievoorziening weet dat deze “verduurzaming” vooral betekent: dure projecten met beperkte opbrengst.

Het eiland is afhankelijk van geïmporteerde onderdelen, buitenlandse monteurs en complexe onderhoudssystemen. Zonnepanelen leveren minder op bij bewolking, windmolens zijn gevoelig voor stormen en zoutcorrosie. Het kost een fortuin om dat allemaal draaiend te houden - en dat wordt straks betaald uit subsidies en hulpgelden van Nederland.

Het is de bekende Haagse logica: je sloopt eerst wat werkt, om daarna miljarden te steken in iets dat nauwelijks functioneert.

Schoof gebruikte zijn bezoek ook om te praten over “de spanningen in het Caribisch gebied”. Hij benadrukte dat Nederland niet betrokken is bij militaire acties van de VS in de regio, maar dat “de situatie nauwlettend in de gaten wordt gehouden”.

Dat klinkt geruststellend, maar in werkelijkheid is de situatie juist precairer dan ooit. De spanningen rond Venezuela, migratie vanuit Zuid-Amerika en de groeiende Amerikaanse aanwezigheid in de regio maken dat de eilanden in geopolitiek niemandsland zijn beland.

Toch lijkt de Nederlandse premier vooral bezig met het uitrollen van Brusselse klimaatideologie in plaats van met de stabiliteit van het Koninkrijk.

De sluiting van de raffinaderij wordt in Den Haag gepresenteerd als “vooruitgang”. In werkelijkheid is het economische zelfmoord - een stap die de afhankelijkheid van Nederland alleen maar vergroot.

Het is makkelijk voor Schoof om complimenten uit te delen als hij niet degene is die de gevolgen draagt. Aruba verliest honderden banen, miljoenen aan belastinginkomsten en een strategische industriële basis. Nederland mag vervolgens de energierekening betalen - zogenaamd in naam van duurzaamheid.

Dit beleid is een schoolvoorbeeld van ideologie boven gezond verstand.