Tofik Dibi lijsttrekker BIJ1: comeback van links identiteitsactivisme

En BIJ1 juicht natuurlijk. Volgens de partij sluit Dibi’s visie “naadloos aan bij het gedachtegoed van BIJ1.” Daarmee bedoelen ze: méér slachtofferschap, méér identiteitspolitiek, méér gesubsidieerde verontwaardiging.

Tofik Dibi, de man die ooit als jong talent bij GroenLinks werd binnengehaald, maar geen stempel wist te drukken, keert nu terug op het politieke toneel via de achterdeur van het extremistische BIJ1. Alsof een verlepte BN’er een comeback probeert via een obscure streamingserie.

Wat Dibi precies toevoegt aan het “gedachtegoed” van BIJ1? Niemand weet het. Behalve dan dat hij zich ongetwijfeld als moreel superieur zal profileren, terwijl hij Nederland reduceert tot een verzameling onderdrukte hokjes. Inclusief bijpassende quota, privileges en excuses.

BIJ1 wil ons doen geloven dat dit een “belangrijke stap” is in hun ontwikkeling. In werkelijkheid is het een wanhopige poging om de ravage na Sylvana Simons een beetje te lijmen. Simons liet een partij achter die meer bezig was met interne ruzies, afsplitsingen en slachtoffertheater dan met constructieve politiek. En nu is Dibi de redder?

Een man die, terwijl hij nog Kamerlid was, zijn focus verloor, nauwelijks zichtbaar was in debatten en zich uiteindelijk terugtrok om... een boek te schrijven? Een Netflix-serie te maken? Wie weet. In elk geval: niet om iets te bereiken voor Nederland.

Laten we eerlijk zijn: BIJ1 is geen politieke partij in de traditionele zin van het woord. Het is een actiegroep met Kamerzetel. Wat telt zijn geen oplossingen, maar emoties. Geen feiten, maar gevoelens. Geen beleid, maar beschuldigingen.

Met Dibi aan het roer verandert daar niets aan. Integendeel: we krijgen straks ongetwijfeld ellenlange tirades over systemisch racisme, koloniale erfschuld, en genderinclusieve fietspaden. Want daar ligt volgens BIJ1 de kern van alle maatschappelijke problemen. Ondertussen blijven zorg, woningnood, veiligheid en immigratie angstvallig onbesproken.

Dibi verklaarde na zijn benoeming “overweldigd” te zijn door de steun. Maar hoeveel leden heeft BIJ1 eigenlijk nog over, na al het interne gekibbel, de opgestapte Kamerleden en de schandalen in het bestuur? Een paar honderd? Misschien duizend? Dat zijn aantallen die je bij een serieuze partij niet eens opmerkt. Maar bij BIJ1 zijn het historische hoogtes.

Een “mandaat” dus, dat vooral op papier indrukwekkend klinkt, maar in werkelijkheid het equivalent is van winnen bij een buurtbingo.

De comeback van Tofik Dibi via BIJ1 is het zoveelste bewijs dat links-identitair Nederland in een eindeloze loop van zelfverheerlijking, slachtofferschap en politieke irrelevantie zit. Niemand in het land zit te wachten op méér woke beleid, méér gesubsidieerde excuses en méér politiek correct geneuzel.

Tofik Dibi mag dan denken dat hij via BIJ1 een “progressieve stem” vertegenwoordigt, maar in werkelijkheid is hij de lijsttrekker van een partij die vooral zichzelf serieus neemt. De rest van Nederland kijkt hoofdschuddend toe.