Van den Noort steunt Van Meijeren: ‘Coronacommissie is een farce’

En Rutger heeft natuurlijk volkomen gelijk.

Wat de parlementaire enquêtecommissie zou moeten zijn — een middel tot waarheidsvinding, een kritisch terugblikken op het desastreuze coronabeleid — blijkt in werkelijkheid een toneelstuk geregisseerd door ambtenaren, met Kamerleden als figuranten.

Van Meijeren kreeg geen toegang tot documenten. Hij mocht geen eigen vragen stellen. Zelfs zijn spreektijd werd beperkt, terwijl de staf — een groep niet-verkozen beleidsmensen — de regie volledig in handen had.

Dat is geen democratische controle. Dat is een ritueel van verdoezeling.

Van den Noort slaat de spijker op zijn kop: Nederland wordt in toenemende mate bestuurd door lobbycratie. Grote mediabedrijven, farmaceutische concerns, internationale netwerken — ze hebben allemaal hun vingers in de pap. En de commissie? Die mag vooral niet te diep graven.

Geen fundamentele vragen over het vaccinbeleid. Geen analyse van de vernietiging van MKB-bedrijven. Geen rekenschap over de psychologische ravage bij jongeren. Geen verantwoording voor een QR-samenleving die nooit had mogen bestaan.

Alles moet netjes binnen het frame blijven van “we hebben allemaal ons best gedaan” en “volgende keer beter”. Maar dat is niet goed genoeg. Niet voor een vrij land. Niet voor een parlement dat zichzelf serieus neemt.

In een normale democratie zou een parlementariër als Van Meijeren juíst aangemoedigd worden om kritische vragen te stellen. Maar in dit systeem wordt hij gesaboteerd, genegeerd en buitengesloten.

Zijn besluit om op te stappen is dan ook geen zwaktebod, maar een politieke noodrem. En mensen als Rutger van den Noort hebben volkomen gelijk dat ze hem daarin steunen.

Deze commissie had nooit opgericht mogen worden als ze niet onafhankelijk mocht functioneren. Het is een misleiding van de burger. Een rookgordijn.

De mensen die verantwoordelijk zijn voor het coronabeleid — van Mark Rutte tot Hugo de Jonge, van het RIVM tot het OMT — moeten worden geconfronteerd met de keuzes die ze maakten. De schade die ze aanrichtten. De vrijheden die ze afpakten.

Maar daarvoor is moed nodig. Onafhankelijkheid. Vrij denken. En dus zijn het precies die eigenschappen die in deze commissie worden tegengewerkt.

Dit is geen parlementaire controle. Dit is een geregisseerde afleidingsmanoeuvre.

Gideon van Meijeren verdient steun, geen hoon. Als je als Kamerlid geconfronteerd wordt met dit soort belachelijke regels, tja, dan kun je er maar beter mee ophouden.