Eindelijk gezond verstand: dartsbond WDF weert trans vrouwen uit vrouwensport

Waar andere bonden zwichten voor druk vanuit activistische hoek, kiest de WDF voor de sport zelf – en voor de vrouwen die deze sport opbouwen en beoefenen. Geen vaag geklets over "inclusie", maar een duidelijke categorie-indeling: 'open' (voor iedereen) en 'vrouwen' (voor biologische vrouwen). Dat is eerlijk, sportief en bovenal logisch.

Dat deze beslissing niet over één nacht ijs is gegaan, blijkt ook uit de zorgvuldige formulering van de WDF. Er is geluisterd naar de leden, gekeken naar wetenschappelijke en maatschappelijke ontwikkelingen, en uiteindelijk is gekozen voor wat sport altijd had moeten zijn: een gelijk speelveld.

De beslissing heeft directe gevolgen. Trans vrouwen, zoals de Nederlandse Noa-Lynn van Leuven, mogen niet langer meedoen aan WDF-vrouwentoernooien. Ze zijn uiteraard nog welkom bij de open toernooien – net als iedere andere man of vrouw. Maar de categorie "vrouwen" wordt weer beschermd zoals het hoort.

Dat is geen schande. Dat is geen uitsluiting. Dat is simpelweg het erkennen van biologische realiteit. Mannen en vrouwen zijn niet hetzelfde. En sport – ook darts – wordt beïnvloed door zaken als kracht, spiermassa, coördinatie en concentratie. Zelfs in een sport die minder fysiek lijkt dan bijvoorbeeld atletiek of wielrennen.

De afgelopen jaren zagen we hoe de vrouwensport steeds meer onder druk kwam te staan door de invloed van de transgenderideologie. In zwemmen, atletiek, wielrennen en ja, ook darts, worden vrouwen gedwongen om te concurreren tegen mensen die simpelweg een mannelijke fysiek hebben – ongeacht hun genderidentiteit. Dat is oneerlijk, demotiverend en leidt tot afhakers onder échte vrouwelijke sporters.

Kijk naar Nederland: topdarters Anca Zijlstra en Aileen de Graaf stapten uit het nationale vrouwenteam toen ze gedwongen werden om samen te spelen met een biologische man. Hun boodschap was helder: “Het moment dat je je schaamt om voor het Nederlands team uit te komen omdat een biologische man meespeelt bij het vrouwenteam, is het tijd om te gaan.”

En zo is het. Want als vrouwen zich niet meer veilig en serieus genomen voelen in hun eigen categorie, dan is de vrouwensport ten dode opgeschreven.

De WDF geeft hiermee het voorbeeld dat andere sportbonden dringend moeten volgen. De PDC – de grootste dartsbond – laat trans vrouwen nog wél toe bij de Women's Series. Dat is niet eerlijk. Dat is geen inclusie, dat is uitsluiting van vrouwen. De PDC zou er goed aan doen om het voorbeeld van de WDF te volgen en ook terug te keren naar de basis: gescheiden categorieën op basis van biologische sekse.

De realiteit is dit: je kunt niet tegelijk “voor de vrouwen” zijn én biologisch mannelijke tegenstanders toelaten in hun categorie. Je moet kiezen. En de WDF heeft gekozen – voor eerlijkheid, voor sportiviteit, voor vrouwenrechten.