NOC-NSF erkent eindelijk: transvrouwen hebben voordeel in sport

Dat is goed nieuws. Want dit betekent dat er eindelijk ruimte komt voor een eerlijke discussie over wie er thuishoort in het vrouwenveld van de topsport.

Het NOC*NSF zegt het nog omfloerst - met woorden als “resterend prestatievoordeel” - maar de boodschap is duidelijk. Biologische mannen die zich tot vrouw laten verklaren, hebben meer spiermassa, een grotere longinhoud en een sterkere botstructuur. Dat voordeel verdwijnt niet volledig, zelfs niet na jaren van hormoonbehandeling.

Iedereen die ooit sport heeft beoefend, weet dit. Het is geen “gevoel”, het is biologie. Een 19-jarige jongen uit de derde klasse voetbal legt het fysiek af tegen een gemiddelde eredivisie-speelster? Natuurlijk niet. En toch moesten wij jarenlang doen alsof dit niet bestond.

Het enige minpunt is dat het NOC*NSF stelt dat dit “per sport” bekeken moet worden. Alsof een transvrouw in atletiek wél voordeel heeft, maar in volleybal of wielrennen niet? Dat is een absurde relativering. Het gaat hier om biologie. En biologie maakt geen uitzonderingen per sport.

Transvrouwen zijn en blijven biologische mannen. Punt.

En mannen horen niet thuis in vrouwencompetities. Net zo min als volwassenen mee zouden mogen doen in jeugdcompetities.

Het gaat hier niet alleen om sportieve eerlijkheid. Het gaat om bescherming van vrouwen in hun eigen domein. Jarenlang hebben feministen gevochten om vrouwen een podium te geven in de sport. Nu dreigt dat podium te worden afgepakt - door mannen die simpelweg de regels buigen met een “transitie”.

Dat is een klap in het gezicht van iedere vrouwelijke sporter die haar hele leven keihard traint voor eerlijke competitie.

Het is goed dat NOC*NSF eindelijk toegeeft dat er een probleem is. Maar het is nog te halfslachtig. De enige juiste conclusie is: transvrouwen horen niet in vrouwencompetities. Klaar.

Alles minder dan dat is kiezelen en politiek correct wensdenken. Vrouwen verdienen beter.