Journalist breekt kaak na optreden tegen straatterreur: wanneer grijpt de staat eindelijk in?

Het is werkelijk onverdraaglijk. Je spreekt tuig aan op asociaal gedrag – iets wat juist de overheid jarenlang heeft nagelaten – en belandt daardoor zelf in het ziekenhuis, weken uit de roulatie. Dit is niet slechts een incident. Dit is een symptoom van een samenleving waarin criminaliteit beloond wordt met stilte, en moed bestraft met geweld.

Markering – een rustige, fatsoenlijke man, géén vechtersbaas – deed wat ieder normaal mens hoort te doen. Hij sprak op tegen wangedrag, probeerde de-escalerend op te treden toen een groepje jongeren bier gooide naar een oudere vrouw. Zijn beloning? Een vuistslag in het gezicht van een van de daders, vermoedelijk met een boksbeugel. Kaak doormidden. Zes tot acht weken uitgeschakeld.

“Ik ben geen vechtersbaas. Had ik maar niks gezegd,” zei hij. Die woorden zijn alleszeggend. In plaats van trots te zijn dat hij opkwam voor een medeburger, voelt hij spijt. Niet omdat hij fout zat – maar omdat hij weet dat hij de klappen krijgt, en de daders lachend weglopen.

Het gebeurde op een braderie, tijdens een alternatieve Vlaggetjesdag. Scheveningen, normaal symbool van Hollandse gezelligheid, is al langer het decor van ontsporende jongeren, baldadig gedrag, en agressie. We zagen het al eerder op de boulevard, waar groepen jonge mannen optraden als onaantastbare straatmilities. En opnieuw blijkt: het is steeds dezelfde demografische groep die betrokken is bij dit soort uitspattingen.

Markering noemt het zelf “zinloos.” En hij heeft gelijk. Maar het is ook volstrekt voorspelbaar. Want zolang de staat wegkijkt, politie slechts “buurtonderzoek” doet, en politici zich drukker maken om vlaggetjes in het parlement dan om veiligheid op straat, blijft dit doorgaan.

Pim Markering heeft iets gedaan wat velen niet meer durven. Hij heeft zich verzet tegen de morele kapitulatie die in onze steden heerst. En dat heeft hij letterlijk moeten bekopen met een operatie, maanden van herstel, en een gebit dat “zweefde”, zoals hij het zelf zegt. Het is niet alleen fysiek traumatisch. Het is symbolisch voor het bredere falen van de overheid.

Wanneer je in Nederland letterlijk gestraft wordt omdat je wél verantwoordelijkheid neemt, dan weet je dat de samenleving uit balans is. Politici buigen voor de culturele gevoeligheden van groepen waar dit soort geweld vandaan komt, in plaats van hen hard aan te pakken. En mensen als Pim? Die zijn vogelvrij.