Parijse terrorist Salah Abdeslam wil ‘in gesprek’ met slachtoffers - terwijl hij jihadpropaganda in cel bekijkt

Maar het nieuws komt op een moment dat de hypocrisie van deze terrorist opnieuw pijnlijk duidelijk wordt. Want in dezelfde week blijkt dat Abdeslam, vanuit zijn cel in de streng beveiligde gevangenis van Vendin-le-Vieil, jihadistische propaganda heeft bekeken via USB-sticks die zijn binnengesmokkeld.

De man die in 2015 meewerkte aan de meest bloedige terreuraanslag in de moderne Franse geschiedenis, durft nu te doen alsof hij vergeving zoekt - terwijl hij nog steeds bezig is met de ideologie die 130 mensen het leven kostte. Dat laat De Telegraaf weten.

Op 13 november 2015 zaaide een jihadistisch commando van Islamitische Staat dood en verderf in Parijs. Bij aanslagen op het Stade de France, in cafés en restaurants, en in de Bataclan-concertzaal werden 130 mensen vermoord en raakten honderden anderen gewond.

Frankrijk was in shock. Europa ontwaakte in angst. En de wereld zag wat islamitisch terrorisme werkelijk betekent: willekeurige moord op onschuldige burgers, in naam van een totalitaire ideologie.

Abdeslam, destijds 26 jaar oud, was direct betrokken bij de aanslagen. Hij vervoerde explosieven, hielp de daders en was zelf van plan zich op te blazen, maar durfde niet op het laatste moment. Hij vluchtte naar België, waar hij later werd gearresteerd.

Hij werd in 2022 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf zonder kans op vervroegde vrijlating.

Volgens zijn advocate Olivia Ronen wil Abdeslam “in gesprek” met nabestaanden en overlevenden van de aanslagen. Ze zegt dat haar cliënt “berouw toont” en “contact wil leggen om de menselijkheid te herstellen.”

Maar dat zogenaamde berouw valt moeilijk te rijmen met wat er in zijn cel is aangetroffen. De Franse antiterreurdienst ontdekte dat Abdeslam propagandafilms van ISIS en Al-Qaeda had bekeken via een computer die hij legaal mocht gebruiken.

Tijdens een controle op 15 januari werden “sporen van verbindingen met vier USB-sticks” aangetroffen, waarop talloze audio-, beeld- en videobestanden stonden met expliciet jihadistisch materiaal.

Het is het zoveelste bewijs dat Abdeslam nooit afstand heeft genomen van zijn ideologie.

Abdeslam’s poging om zich als ‘berouwvolle gevangene’ te presenteren, is niets anders dan strategische zelfreclame. Het is een bekend patroon bij jihadisten die zich later in de media profileren als “gevangen idealisten” of “getransformeerde zielen.”

In werkelijkheid blijft de ideologische kern onaangetast. Wie werkelijk berouw heeft, kijkt geen jihadpropaganda, smokkelt geen USB-sticks en probeert niet via tussenpersonen invloed te behouden buiten de gevangenis.

Abdeslam’s zogenaamde wens tot dialoog is een belediging voor de nabestaanden. Voor de mensen die hun kinderen, partners of vrienden verloren in de Bataclan, is het geen tijd voor gesprekken - het is tijd voor gerechtigheid en stilte.

Alsof het allemaal nog niet cynisch genoeg was, werd deze week ook bekend dat de ex-vriendin van Abdeslam, de 25-jarige Maëva B., opnieuw wordt vervolgd. Zij zou samen met twee anderen een nieuwe jihadistische aanslag hebben voorbereid en bovendien geprobeerd hebben een USB-stick met extremistische inhoud zijn cel binnen te smokkelen.

Daarop stonden onder meer toespraken van radicale imams en videobeelden van ISIS-propaganda. Het toont aan dat Abdeslam, zelfs achter tralies, nog steeds een symbool is binnen jihadistische netwerken. Een man die allang geen mens meer is, maar een icoon voor extremisten.

De timing van deze onthulling is extra pijnlijk. Frankrijk staat deze week stil bij het tienjarig jubileum van de aanslagen. Er worden herdenkingen gehouden in Parijs, op de terrassen waar mensen werden neergeschoten, en bij de Bataclan, waar 90 concertbezoekers werden afgeslacht.

En terwijl families nog steeds worstelen met verlies, zit de dader in zijn cel jihadistische video’s te bekijken en laat hij via zijn advocate weten dat hij wil “praten”.

Het is een klap in het gezicht van elke Fransman die in 2015 in angst leefde, en van iedereen die gelooft dat gerechtigheid meer is dan een mediastunt.

De affaire-Abdeslam is meer dan een Franse zaak. Ze legt bloot hoe Europa blijft worstelen met islamitisch extremisme - niet alleen buiten de muren van de gevangenis, maar zelfs daarbinnen.

Zelfs de strengst bewaakte terroristen blijken nog steeds contact te houden met netwerken, toegang te hebben tot digitale propaganda en sympathisanten te beïnvloeden.

Dat is geen incident. Dat is een structureel probleem. En het toont aan dat de Europese naïviteit tegenover radicale islam nog lang niet voorbij is.

Tien jaar na het bloedbad is er geen ruimte voor “gesprekken” met de dader. Er is geen vergeving voor iemand die honderden levens verwoestte en zijn eigen geloof boven de menselijkheid plaatste.

Abdeslam wil praten, maar de enige woorden die de slachtoffers verdienen, zijn die van een man die werkelijk spijt heeft - en die zijn daden niet verdedigt, maar verwerpt.

Tot dat moment is elk interview, elk contactverzoek en elk “gesprek” niet meer dan de arrogantie van een onmens die aandacht zoekt.

Frankrijk herdenkt haar slachtoffers. En Abdeslam mag in stilte verdwijnen - zonder stem, zonder podium, en zonder ooit nog een kans om iemand te misleiden.