de zwanenzang van de euro

Geen categoriemei 30 2012, 15:17
De eurocrisis
gaat van kwaad tot erger. Griekenland
valt met grote sprongen, dieper na elke noodhulp. Griekenland zit met een te
dure munt, te lage productiviteit, te hoge lonen, te weinig belastinginkomsten
en steeds verder slinkende koopkracht, enorme werkeloosheid, hogere schulden en
hogere rentebetalingen. Voor elke martktkoopman duidelijk: inpakken en wegwezen
en elders opnieuw  beginnen. Vertaald
naar Griekenland: uit de euro, devalueer 50%, profiteer dan van de lage lonen,
begin te werken en klim uit het dal. Laat de crediteuren naar hun geld fluiten,
ze hadden toch niet verwacht het terug te krijgen,  het staat alleen voor joker in hun
boekhouding om de belastingbetaler de idee te geven dat het niet weg is. Wees
realist.  Je begint even arm als je nu
bent maar heb de kans eruit te komen en dat heb je nu niet.
Onze
euroregenten zijn geen marktkooplui en houden koppig vast aan het concept dat
steeds opnieuw bewezen heeft niet te werken: noodhulp aan de staat. Die hulp
verdwijnt door afbetalingen die de economie geen stap omhoog brengen en aan
veel te hoge salarissen maar niet waar die nodig is: in de dagelijkse economie,
geld voor de bedrijfjes die dat nodig hebben voor hun inkoop en bedrijfsvoering
en zo langzaam minder armoede scheppen.  Zo groeit een economie van binnenuit.  Griekenland zonder schulden met de
gedevalueerde drachma en gerichte hulp voor het middelgrote bedrijfsleven: een
beproefd recept voor succes.
De
eurozone is het klassieke voorbeeld van een geleide financiële economie die bij
niemand echt past en dus niemand goed doet behalve Brussel.  Hij doet me denken aan die Griekse
mythologische figuur die zijn gasten een bed aanbood. Waren ze te lang dan
werden de benen eraf gehakt, waren ze te klein dat werden ze op maat uitgerekt.
Er bleven weinig gasten over. Je kunt een deux cheveautje niet vergelijken met
een mercedes. Als je je net een deux cheveautje  kunt veroorloven en je koopt een mercedes dan
mankeert er wat aan je. Het excuus dat ze beide op benzine rijden gelooft geen
hond.  Het zuiden is de deux cheveaux en
het noorden de mercedes. De euro te duur voor het zuiden en eigenlijk ook voor
het noorden als je de stijgende staatsschulden ziet.
De
enige economische waarheid die niemand zal betwisten is dat elk bedrijf en elke
staat niet meer kan uitgeven dan er binnenkomt en dat als een verkoper meer
onkosten veroorzaakt dan hij opbrengt moet hij een ander baantje zoeken. Lees
voor bedrijf de lidstaten van de eurozone en voor verkoper Brussel dan weet u
wat ik bedoel. Iedere lidstaat is anders, heeft andere mogelijkheden en
problemen en moet met die mogelijkheden en problemen zijn huishoudboekje op
orde houden. Doet hij dat niet dan moet hij zoveel rente op zijn schulden
betalen dat hij wel uitkijkt. In de eurozone geldt dat niet, moet je teveel
rente betalen dan komt oom ESM en geeft je een zak centen. Dat helpt even tot
hij leeg is en dan moet je opnieuw en opnieuw en opnieuw vragen tot oom niets
meer heeft. Jammer dan.
Het
sprookje dat een financiële unie dan zou helpen is nergens op gebaseerd, het is
alleen zo dat het dan geen hulp meer is maar een deel van het gemeenschappelijk
geld  waar je recht op hebt. De provincie
Groningen die steeds door den Haag wordt gestiekt en zonder die hulp niets meer
overhoudt. Het verschil met de eurozone: alle lidstaten hebben verschillende
talen, sociale wetten, belastingwetten etc. Groningen heeft dezelfde wetten als
den Haag de behandeling is dus overal in Nederland hetzelfde. Niet zo in de
eurozone. Neem alleen even de pensioenleeftijd. 
Die is in Groningen hetzelfde als in Zeeland.
Dus zegt men dan willen
we een politieke unie, een eurozone (of EU) met overal dezelfde wetten,
pensioenleeftijden, salarisschalen, belastingen, behalve taal. Ja, dat zou de
oplossing zijn, het ideaal beeld van de EU: totale convergence. Niet alleen
iedere gast op dat bed en hakken maar nu
alle lidstaten.  Wie hierin gelooft mag
het zeggen. Ik niet.
De wat rijperen onder ons weten het nog: de
Europese Economische Gemeenschap, vrijhandels
zone Europa. Vrij verkeer van goederen en diensten en iedereen zijn eigen munt
en eigen huishoudboekje. Dat liep als een trein. We vormden een sterk
economisch blok in de wereld en konden goed vooruit. Maar ja, voor de politici
was het beeld van een Groot Verenigd Europa zoals de Verenigde Staten een droombeeld.
Alleen toen het ging over de vestigingsplaats van het parlement hadden we de eerste
ruzie al. En iedereen wilde zijn eigen taal houden. En niemand wilde langer
werken. Eenheid in verscheidenheid. Niet te vergeten de landbouwsubsidies.
Zucht zucht.
De enige uitweg
die we nog hebben en de schade zoveel mogelijk beperkt is de noordeuro en de
zuideuro, geheel gescheiden behalve in naam en tussen die twee vrijhandel. Dat
maakt de verschillen binnen de eurozone kleiner. Dan ook Brussel kleiner en we
zijn een stapje terug en dus vooruit.
Ga verder met lezen
Dit vind je misschien ook leuk
Laat mensen jouw mening weten