Islamitisch extremisme

Een door vele Europese leiders herhaalde mantra. Het is tekenend voor de attitude van deze regeringen ten opzichte van het vraagstuk van het islamitisch extremisme.

De bewering dat de recente terroristische aanslag in Parijs - maar destijds ook die in New York, Madrid, Londen, Amsterdam en Ottowa - niets te maken heeft met de islam is om twee redenen onjuist. Allereerst zijn de wandaden gepleegd door mensen die zelf stellen dit te doen uit naam van de islam. Het zijn mensen die zichzelf moslim noemen en in Parijs, maar ook bij de moord op Van Gogh, werd er expliciet gesteld dat het ging om de 'belediging' van de profeet Mohammed. De relatie tot de islam mag op dit punt dan ook evident zijn.

Maar ook vanuit islamitisch-theologisch oogpunt wordt het doden van iemand die de islam, Mohammed en/of Allah beledigt (en dat is een breed concept) wel degelijk gelegitimeerd. Zowel in de koran als de hadith (de overleveringen van Mohammed) lezen wij terug hoe criticasters van de islam, Mohammed en Allah behandeld dienen te worden.

De koran stelt dat zij die Allah en Zijn boodschapper lastig vallen, zowel in deze wereld als in het hiernamaals vervloekt zijn en een vernederende straf zullen ondergaan (in soera 33:57). En dat zij, waar zij zich ook bevinden, zullen worden gegrepen en gedood (soera 33:61).

De hadith verhaalt over gebeurtenissen waar Mohammed zelf een dichter liet ombrengen vanwege diens kritiek op de islam (Buchari 4:52:270) en over hoe Mohammed in Mekka, nadat hij de stad had heroverd, degenen die hem hadden bespot liet doden (Buchari 1:4:241).

Onder andere op basis van deze bronnen zijn de verschillende rechtsscholen in de islam ook allemaal tot de conclusie gekomen dat (onder andere) de dood een passende straf kan zijn voor 'spotters'.

De islam kent dus, ondanks de vele ontkenningen, een duidelijk fundament voor het toepassen van dodelijk geweld tegen critici. En die praktijk staat haaks op de westerse vrijheid.

Er is, zoals professor Huntington eind jaren '90 al stelde, dan ook sprake van een botsing der beschavingen. De vrijheid van het individu, de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van expressie, maar ook de gelijkheid tussen man en vrouw, homo en hetero en de scheiding tussen kerk en staat. Het zijn zaken die binnen de islam niet of slechts gemankeerd voorkomen.

Deze botsing vormt ook een kwestie voor de meerderheid van gematigde moslimgelovigen, die deze terreurdaden eveneens verafschuwen maar tegelijkertijd geconfronteerd worden met het islamitisch-theologisch fundament.

Gelukkig zijn de meeste moslims in staat deze botsende ideeen te verenigen door bepaalde passages in de koran buiten hun levensbeschouwing te laten of anders te interpreteren. Echter, er zijn er ook die dit niet kunnen of willen. Zij vervallen in een statisch en 7e eeuws wereldbeeld. En dit uit zich in extremisme en ziekelijk geweld, onder meer in de straten van de Westerse wereld.

Wat het Westen nu moet doen is, zoals Karl Popper ooit schreef, de vrije en open samenleving verdedigen door intolerant te zijn tegen de intoleranten.

Sluit extremistische moskeeen, zet imams die oproepen tot geweld het land uit, voer administratieve detentie in, zorg dat jihadisten die vertrekken richting Syrië/Irak of andere brandhaarden hun verblijfsrecht in Nederland voor altijd verliezen, pak eindelijk de financiering van islamitische organisaties door buitenlandse mogendheden en instellingen aan, zet de marechaussee in op 'gevoelige' plekken en investeer fors in onze veiligheids- en inlichtingendiensten.

Ten slotte, en dat is primair, dienen wij door te gaan met onze vrije manier van leven en het optimaal benutten van onze vrije beschavingsgeest. Vrijheid en niets anders is immers de grootste bedreiging voor het islamitisch extremisme.