400 kilo cocaïne onderweg naar Nederland: drugs verstopt in koelkasten op schip

Volgens lokale media had de straatwaarde van de lading zo’n 6 miljoen euro. De drugs – verpakt in zakken met reliëf van kronen, waarschijnlijk het handelsmerk van een regionaal kartel – was meesterlijk gecamoufleerd. Maar dankzij een goed getrainde speurhond, Cuero genaamd, werd de smokkelroute op tijd doorbroken.

Maar de vraag blijft: waarom eindigt dit soort rotzooi keer op keer in Nederland? Waarom is het altijd weer onze havens, onze straten, onze jongeren die worden overladen met deze vergiftiging?

Het schip in kwestie, de Ceci, voer onder de vlag van de Marshalleilanden, kwam uit Dubai en maakte nog een mysterieuze tussenstop bij een drijvend platform in internationale wateren. Vervolgens voer het door naar Argentinië, om daar een lading geperste zonnebloempitten aan boord te nemen – officieel bedoeld als brandstof.

Maar achter dat keurige handelsverhaal zat de ware lading: pure, kartel-gesponsorde narcohandel.

Het is geen incident meer. Nederland is internationaal hét eindstation voor cocaïne. Onze havens in Rotterdam en Vlissingen zijn een walhalla geworden voor Zuid-Amerikaanse kartels. Waarom? Omdat hier de controle faalt. Omdat hier de pakkans laag is, de straffen lachwekkend zijn, en de vraag enorm.

Onze straten liggen vol met coke, xtc en lachgas – en de overheid kijkt weg. Terwijl de cocaïne letterlijk tussen het vlees en de yoghurt van bemanningsleden wordt verstopt, gaat de politiek door met soft aanpakken, gedogen, en faciliteren.

En ondertussen wordt een hele generatie verwoest. Jongeren die verslaafd raken. Wijken die onleefbaar worden. Schietpartijen, afrekeningen, witwaspraktijken, corruptie – het is niet langer Latijns-Amerika, het is Nederland anno 2025.

De professionaliteit van dit soort transporten is beangstigend. Valse vlaggen. Geheime tussenstops op zee. Samenwerkingen met malafide bemanningen. Schepen die onder de radar blijven, totdat een foutje (of een hond met een scherpe neus) ze verraden.

Dit is georganiseerde misdaad op het hoogste niveau. En wij zijn het afvoerputje.

De volledige bemanning van het schip is inmiddels gearresteerd. Terecht. Maar de echte verantwoordelijken – de kartelbazen, de opdrachtgevers, de Nederlandse afnemers – die zitten nog steeds vrij. In villa’s. Met advocaten. En politici die liever praten over “regulering” dan over afrekeningen in woonwijken.