College Terneuzen bagatelliseert druk op raadsleden: "Ga maar lekker met vakantie!"

Het begon bij CDA-raadslid Rolf Mobach, die tijdens een vergadering doodleuk toegaf “zoveel druk te voelen” dat hij niet durfde mee te stemmen. Zijn afwezigheid leidde tot een patstelling van 15–15, een signaal dat elke burgemeester wakker zou moeten schudden. Maar in plaats van optreden, ingrijpen of de veiligheid van raadsleden garanderen, liet Van Merrienboer het smeulen tot het vuur uitsloeg.

Mobach bleek niet de enige. Een ander raadslid, dat vanwege de verhitte sfeer anoniem wil blijven, vertelde aan Omroep Zeeland dat hij werd bestookt met nare berichten en zich totaal niet gesteund voelde. Zijn melding bij het college werd afgedaan met de wanstaltige reactie: “Ga maar lekker met vakantie.”

Opmerkelijk genoeg beweren fractievoorzitters zoals Jos Verdurmen (TOP/Gemeentebelangen), Paula Stoker (Terneuzen Sterk) en Frans van Kollem (GroenLinks) dat ze nergens last van hadden. Alsof de rest van de raad een massahallucinatie had. “Ik zou niet weten van wie die druk zou moeten komen,” zei Stoker zelfs. Het klinkt alsof sommige lokale kopstukken vooral geen gedoe willen, zolang het hen maar niet raakt.

En dan komt het klapstuk: PvdA-burgemeester Van Merrienboer die, geconfronteerd met de chaos, besluit op te stappen. Niet oplossen. Niet ingrijpen. Niet staan voor de raad. Nee, vertrekken. Hij beweerde dat de raad “niet vrij had kunnen stemmen”. Maar het was juist zíjn verantwoordelijkheid die vrije ruimte te garanderen. De enige conclusie: de burgemeester heeft de regie verloren en laat de ravage nu aan de rest over.

Daarom moet Commissaris van de Koning Hugo de Jonge nu in een besloten vergadering uitzoeken wat in Terneuzen misging. Het is beschamend dat de provincie moet afdalen als een soort bestuurlijke brandweer omdat het lokale bestuur zijn huiswerk niet heeft gedaan.

Maar niet iedereen zit daarop te wachten. Ingrid Wojtal (Sociaal Terneuzen) noemt de besloten bijeenkomst “onzinnig” en blijft weg. De PVV wil een openbare sessie. Allemaal leuk en aardig, maar volgens de Gemeentewet móét dit soort bestuurlijke zelfreflectie achter gesloten deuren. Zelfs dát lijkt in Terneuzen onderwerp van gedonder.

John Bijl van het Periklesinstituut noemt het uitzonderlijk dat een raadslid niet durft te stemmen vanwege druk. “Het ondermijnt onze democratie,” stelt hij. Het is de taak van de burgemeester om die democratie te beschermen. Niet om ervan weg te lopen zodra de temperatuur stijgt. Bijl benadrukt bovendien dat het strafbaar is als raadsleden onder druk worden gezet om anders te stemmen dan ze willen.

Het COA-verzoek ligt nog steeds op tafel, maar de schade is al aangericht: de verhoudingen in de raad zijn verhard, het vertrouwen is weggeslagen en de burgemeester heeft zijn eigen bestuur stuurloos achtergelaten.

Terneuzen is nu een gemeente die worstelt met de grenzen van de lokale democratie, niet door het AZC-dossier, maar door bestuurlijke lafheid en falend leiderschap aan de top.