De wooncrisis in Nederland bereikt een nieuw dieptepunt. Volgens cijfers van ING wil een enorme groep huurders dolgraag een koopwoning, maar is dat financieel simpelweg onmogelijk. En dus blijven zij hangen in huurwoningen die eigenlijk bedoeld zijn voor andere inkomensgroepen, met als gevolg: een sociale huursector die kraakt onder de druk, een koopmarkt die op slot zit, en een vrije huursector die aan het verdwijnen is. Kortom: Nederland is
totaal vastgelopen. En opnieuw zijn het de hardwerkende burgers die het gelag betalen – middeninkomens, jonge gezinnen en starters die jarenlang zijn genegeerd door een
politiek die liever praat over klimaatfondsen dan over stenen stapelen.
Miljoenen willen weg – maar kunnen niet
ING becijferde dat 1,8 miljoen huishoudens op zoek zijn naar een nieuwe
woning. Maar bijna de helft van de mensen die recent verhuisden, zag om financiële redenen af van kopen. Die droom werd dus uitgesteld – of definitief opgeborgen.
En dat is tragisch. Want al die mensen bezetten nu plekken op de huurmarkt die ze eigenlijk willen vrijmaken. Dit remt de doorstroming, veroorzaakt lange wachtlijsten, en duwt starters steeds verder het moeras in. Een sociale huurwoning met een maximale huur tot €900? Vergeet het maar: daar moet je in sommige steden meer dan 10 jaar op wachten.
Koopmarkt op slot, vrije huur verdwijnt
In totaal
wonen er in Nederland ruim 800.000 huishoudens in de midden- of vrijehuursector, zo blijkt uit het onderzoek. Bijna de helft van hen had liever gekocht – maar kon dat simpelweg niet betalen.
Tegelijkertijd verdwijnen vrije sectorwoningen in hoog tempo. Particuliere verhuurders verkopen massaal hun bezit vanwege strenge huurregels, nieuwe belastingen en doorgeslagen overheidsingrijpen. En dus wordt ook deze groep mensen hard geraakt.
Wat resteert? Een
woningmarkt waarin niemand kan doorstromen. Ouderen blijven zitten in te grote huizen. Gezinnen kunnen geen kant op. Starters blijven wonen op een kamer. En huurders bezetten sociale
woningen omdat kopen niet haalbaar is. Het is de complete stilstand.
Twee keer modaal? Ook dan red je het niet
Hoogleraar Peter Boelhouwer slaat de spijker op z’n kop: zelfs mensen die tussen de €50.000 en €100.000 per jaar verdienen kunnen geen fatsoenlijke koopwoning vinden voor hun gezin. Vroeger konden ze nog terecht in de vrije huur – maar die sector droogt op. En in de sociale huur maken ze geen kans, want daar verdienen ze ‘te veel’.
Het gevolg? Deze groep, ooit de ruggengraat van Nederland, is volledig klemgezet door beleid dat alleen nog maar lijkt te draaien om ‘inclusie’, ‘duurzaamheid’ en ‘duurzame verdichting’. Ondertussen neemt de woningnood alleen maar toe.
Bouw, bouw, bouw – maar dan wél koopwoningen
ING en TU Delft zijn het eens: alleen méér koopwoningen kunnen de keten weer in beweging zetten. Want als huurders kunnen kopen, komen er huurwoningen vrij. En als ouderen kunnen doorstromen naar seniorenwoningen, komen er grotere huizen vrij voor jonge gezinnen.
Maar wat doet de politiek? Die blijft pleisters plakken: warmtepompen, isolatiesubsidies, spreidingswetten. Alles, behalve wat écht nodig is: massaal bouwen. Vrij, particulier en betaalbaar.
👉 Teken vandaag nog de petitie tegen erfbelasting!
De linkse elite wil ons niet alleen ons huis, maar straks ook onze erfenis afpakken. Kom in verzet tegen deze rooftocht.
➡️ Teken de petitie hier Tijd voor een volkshuisvestingsrevolutie
De wooncrisis raakt intussen niet alleen de allerarmsten, maar ook de werkende middenklasse – de mensen die jarenlang netjes spaarden, werkten, en nu compleet zijn vastgelopen. En de politiek kijkt weg.
De oplossing ligt voor de hand: stop met klimaatbouw, stop met woke woningbeleid, en geef Nederland terug aan de mensen die dit land draaiende houden. Want wonen is geen recht meer – het is een loterij geworden. En dat is een politieke schande.