Halsema’s woke stunt in Boedapest: Amsterdam laat ze in de steek

Halsema’s deelname aan deze verboden Pride-mars is een schoolvoorbeeld van haar obsessie met de woke religie. Het bijwonen van een optocht die nota bene door de Hongaarse regering is verboden – met boetes tot 500 euro voor deelnemers – is niet alleen provocerend, het is ook een regelrechte schoffering van haar eigen verantwoordelijkheden. Amsterdam zucht onder toenemende onveiligheid, afvalproblemen, een wooncrisis en een kelderende homoacceptatie (van 63% naar 43% onder jongeren, volgens recente cijfers). Maar in plaats van deze puinhopen aan te pakken, kiest Halsema ervoor om in Boedapest te gaan paraderen voor een beweging die, laten we eerlijk zijn, al eeuwen bestaat maar door links is gekaapt en omgevormd tot een vulgaire, gepolitiseerde kermis.

Het argument dat de “queerbeweging onder druk staat” klinkt als een slecht excuus. Homo’s, lesbiennes en anderen bestaan al eeuwen zonder dat ze een regenboogvlag of een politieke agenda nodig hadden. De moderne LHBT-beweging, met haar doorgeslagen identiteitspolitiek, is een linkse uitvinding die meer verdeelt dan verbindt. En Halsema, die zichzelf graag als progressieve voorvechter profileert, eet het allemaal op. Maar waarom zo’n show maken van een buitenlands bezoek terwijl je eigen stad in brand staat? Dit riekt naar een bewuste afleidingsmanoeuvre.

Waarom zo’n publieke aankondiging van dit bezoek? Twee weken geleden was Halsema nog “onzeker” over haar agenda en veiligheidsadviezen, maar nu is het ineens definitief. De timing is verdacht. Amsterdam kampt met een golf van kritiek op Halsema’s bestuur: van haar controversiële “pogrom”-uitspraak over antisemitische incidenten tot de toenemende onveiligheid voor homo’s en Joden in de stad. Door zichzelf nu als voorvechter van LHBTI-rechten in Boedapest te presenteren, probeert Halsema de aandacht af te leiden van haar falende beleid thuis. Het is de klassieke “Halsema vooruit!”-formule: provoceer, profileer en negeer de echte problemen.

Sommigen, zoals Telegraaf-verslaggever Marijn Schrijver en commentator Raymond Mens, wijzen erop dat Halsema beter eerst de veiligheid in Amsterdam kan garanderen. “In Boedapest kun je als homoseksueel wél hand in hand lopen,” merkte Wierd Duk op, een wrange ironie gezien de onveiligheid in Halsema’s eigen stad. Het is triest dat een burgemeester, een vrouw met man en kinderen, haar tijd verspilt aan deze internationale stunt terwijl Amsterdamse homo’s, vrouwen en Joden dagelijks met geweld en intimidatie te maken hebben.

Halsema’s trip naar Boedapest is geen diplomatie, maar activisme. Ze is geen minister van Buitenlandse Zaken, maar gedraagt zich wel zo. Haar aanwezigheid bij een verboden mars is een provocatie, niet alleen naar de Hongaarse regering, maar ook naar de Amsterdammers die snakken naar een burgemeester die zich bezighoudt met hún stad. De Hongaarse Pride gaat door, met of zonder Halsema, en haar deelname verandert niets aan de situatie daar. Het enige wat ze bereikt, is een paar mooie foto’s voor haar progressieve achterban en een nieuwe kans om zichzelf als wereldverbeteraar te profileren.

Ondertussen stapelen de problemen in Amsterdam zich op: afval op straat, een exploderende wooncrisis, en een stad waar LHBTI’ers zich steeds onveiliger voelen. Halsema’s prioriteiten liggen duidelijk niet bij haar burgers, maar bij haar eigen ideologische kruistocht. Het is tijd dat ze verantwoording aflegt. Waarom deze reis? Waarom nu? En waarom op kosten van de Amsterdammers? Als dit geen afleidingsmanoeuvre is, wat is het dan wel?