PostNL sleept kabinet voor rechter: 'We gaan kapot zonder hulp'

Dit is niet zomaar een zakelijke ruzie. Dit is het logische gevolg van decennialang politiek wanbeleid, marktvervalsing en een overheid die wel verplichtingen oplegt maar weigert de rekening te betalen.

PostNL moet wettelijk verplicht brieven blijven bezorgen. Het is een publieke dienst, maar zonder bijbehorende compensatie. Dat terwijl de brievenstroom blijft dalen, de kosten stijgen en personeelstekorten drukken op de marges. De situatie is inmiddels onhoudbaar geworden: 20 miljoen euro verlies op brievenpost in een half jaar tijd.

Dat was vorig jaar nog ‘slechts’ 6 miljoen. De verliezen vliegen omhoog, maar het kabinet blijft stil. In plaats van financiële hulp kreeg PostNL onlangs een doekje voor het bloeden: de bezorgtermijn mag voortaan binnen 48 uur, in plaats van 24 uur. Alsof je daarmee een verlieslatende operatie rendabel maakt.

Topman Pim Berendsen laat er geen twijfel over bestaan: zonder voorschot en snelle rechterlijke uitspraak kan het postbedrijf zijn wettelijke taak simpelweg niet meer uitvoeren.

Dit gaat niet alleen over post. Dit gaat over de onbetrouwbaarheid van de overheid. Over het afbreken van wat ooit publieke voorzieningen waren, zonder duidelijke visie of verantwoordelijkheid. PostNL werd geprivatiseerd, werd aan de markt overgelaten, maar de overheid bleef wél bepalen hoe en waar en wanneer er geleverd moest worden.

Maar een bedrijf kan niet functioneren met onmogelijke opdrachten en nul steun. Je kunt niet enerzijds eisen dat elke Nederlander zes dagen per week post ontvangt en anderzijds weigeren om daar de reële kosten van te dekken.

Ook de pakketdivisie van PostNL – jarenlang de reddingsboei van het bedrijf – begint af te takelen. Concurrentie, hogere loonkosten, strengere regelgeving: ook daar dalen de winstmarges. Het totale verlies over het eerste halfjaar bedroeg 5 miljoen euro. En dit terwijl de inflatie en energieprijzen het bedrijf blijven opjagen.

Kortom: zonder snelle actie komt de postbezorging in Nederland op de tocht te staan. En dat raakt niet alleen ouderen die afhankelijk zijn van fysieke post, maar ook bedrijven, instellingen en burgers die betrouwbaarheid eisen.

Het feit dat PostNL nu naar de rechter moet stappen, is de ultieme blamage voor het kabinet. Het toont hoe ver de politieke elite is afgedreven van de realiteit. Waar ministers zich liever bezighouden met klimaatconferenties, migratiepacts en genderbeleid, stort ondertussen de basisvoorziening van het land in.

PostNL beroept zich terecht op Europees recht: als een publieke dienst disproportioneel zwaar drukt op een bedrijf, dan is compensatie geen gunst, maar een plicht. Laat het dan maar aan de rechter zijn om Den Haag weer met beide benen op de grond te zetten.