Radboud Universiteit schort samenwerking met Israël op na harde mensenrechtenrapportage

Met dit besluit schaart Radboud zich in het groeiende rijtje van Nederlandse universiteiten die hun verantwoordelijkheid durven nemen. Eerder gingen Amsterdam en Tilburg al voor. De Radboud Universiteit baseert haar besluit op een vernietigend rapport van een eigen commissie, die concludeert dat de Israëlische universiteiten in meerdere gevallen medeplichtig zijn aan grove schendingen van mensenrechten én aan schendingen van wetenschappelijke integriteit.

De commissie die het besluit voorbereidde, liet er geen twijfel over bestaan: de Israëlische staat schendt op grote schaal mensenrechten in de bezette Palestijnse gebieden – en universiteiten zoals Tel Aviv en Hebrew University spelen daarin een actieve rol. Niet als neutrale instituten, maar als medeplichtige schakels in een militair-ideologische infrastructuur.

Radboud voerde ook gesprekken met bestuurders van de betrokken Israëlische universiteiten. Maar die gesprekken veranderden niets aan de beoordeling. De feiten zijn te ernstig, te structureel, te goed gedocumenteerd. Dit is geen incident, dit is een beleid.

Net als in andere studentensteden, was er ook in Nijmegen felle protesten te zien. Studenten en medewerkers eisten al wekenlang dat de universiteit haar banden met Israël zou verbreken. En terecht. Want hoe kun je als wetenschappelijke instelling geloofwaardig spreken over mensenrechten, ethiek en academische vrijheid, terwijl je samenwerkt met universiteiten die nauw verbonden zijn met een staat die burgerdoelen bombardeert, ziekenhuizen belegerd, en collectieve bestraffing toepast?

De actie van de Radboud Universiteit is dus niet slechts een bestuurlijke ingreep – het is een noodzakelijke stap om geloofwaardig te blijven als moreel kompas binnen de samenleving.

Collegevoorzitter Alexandra van Huffelen noemt het besluit “een duidelijk en krachtig signaal.” Tegelijk erkent ze dat de maatregel voor sommigen te ver gaat, terwijl anderen vinden dat het niet ver genoeg gaat. Vooral binnen de medezeggenschap klinkt de roep om ook individuele samenwerkingen tussen Nederlandse en Israëlische wetenschappers stop te zetten.

Het bestuur heeft dat laatste verzoek nog niet ingewilligd, maar de druk neemt toe. En terecht. Want individuele samenwerking is niet los te zien van de bredere institutionele medeplichtigheid aan een gewelddadig regime.

De afgelopen maanden heeft Israël in Gaza duizenden burgerslachtoffers gemaakt. Hulpverleners, journalisten, kinderen – niemand is veilig. Human Rights Watch, Amnesty International en zelfs de Verenigde Naties spreken van oorlogsmisdaden. En toch gaat de bezetting door. De bombardementen gaan door. De collectieve bestraffing gaat door.

Maar wat ook doorgaat, is het internationale verzet. En steeds meer instellingen zeggen: genoeg is genoeg. Radboud is de volgende dominosteen die valt – en het is te hopen dat andere universiteiten en instellingen snel volgen.

DDS juicht het besluit van Radboud toe. Het is tijd dat Nederland stopt met het normaliseren van de Israëlische bezettingspolitiek. Samenwerking met instellingen die actief bijdragen aan onderdrukking en geweld is onacceptabel – moreel, academisch én politiek.

Wij blijven dit dossier op de voet volgen – want gerechtigheid voor Palestina begint bij waarheid, lef en druk op de macht.