Rechter kent 34.000 euro toe aan COA-medewerker die weigerde vrouw de hand te schudden - betaald van uw belastinggeld

In plaats van hem op zijn gedrag aan te spreken en het hoofdstuk af te sluiten, oordeelt de Haagse kantonrechter nu dat zijn ontslag “discriminatoir” was. En wie betaalt de rekening? Juist - de belastingbetaler.

De man begon op 1 juni als IT’er, via een extern bedrijf dat hem detacheerde bij het COA. Op zijn eerste dag ontmoette hij zijn vrouwelijke teamleider, die hem netjes de hand wilde schudden. Maar de medewerker weigerde, omdat zijn geloof hem dat verbood.

Het COA meldde het incident dezelfde dag als “discriminatie op grond van geslacht” - want de man weigerde iets te doen dat hij bij een man wél zou hebben gedaan. Drie dagen later, op 4 juni, kreeg hij te horen dat hij niet langer welkom was.

De werkgever liet weten dat er “onvoldoende aansluiting was tussen zijn functioneren en de verwachtingen binnen de organisatie.”

Na zijn ontslag stuurde de man een e-mail waarin hij zijn weigering verdedigde:

Het COA bleef bij zijn standpunt: handweigering is in strijd met de gedragscode en met het “beleidskader levensbeschouwing” op COA-locaties. Daarin staat expliciet dat discriminatie op grond van geslacht of andere kenmerken niet wordt getolereerd.

Maar de man draaide het om: volgens hem was híj juist slachtoffer van discriminatie - omdat hij vanwege zijn radicaal-islamistische geloof ontslagen werd.

En de rechter volgde hem.

De Haagse kantonrechter oordeelde dat het ontslag “onrechtmatig” was vanwege geloofsdiscriminatie. Resultaat: een schadevergoeding van 34.000 euro voor iemand die vier dagen heeft gewerkt.

Dat is een klap in het gezicht van iedereen die wél werkt, belasting betaalt en de basisprincipes van gelijkheid serieus neemt. Het is een omkering van waarden: een organisatie die terecht grenzen stelt aan discriminatie, wordt bestraft, terwijl een kansenparel die vrouwen weigert een hand te geven, wordt beloond.

Dit is niet rechtvaardigheid - dit is morele krankzinnigheid.

De uitspraak van de rechter past in een bredere trend waarin rechters cultureel en islamistisch relativisme boven gelijkheid plaatsen. Steeds vaker krijgen mensen die zich niet aan de regels willen houden, het voordeel van de twijfel “omdat het hun islamistische [ze zijn nooit zo tolerant met christenen] overtuiging is.”

Maar een overtuiging die vrouwen ongelijk behandelt, hoort geen bescherming te krijgen - zeker niet binnen een overheidsinstelling die zich bezighoudt met asiel en integratie.

Het COA heeft terecht regels opgesteld die discriminatie tegengaan. Maar in plaats van die regels te steunen, heeft de rechter nu een signaal afgegeven dat de islamitische uitzondering zwaarder weegt dan onze eigen normen.

Het is niet de eerste keer dat religieuze intolerantie met belastinggeld wordt beloond. In het onderwijs, bij de politie en nu ook bij het COA zien we hetzelfde patroon: iemand weigert iets te doen wat in Nederland normaal is, roept “islam!”, en krijgt vervolgens geld of gelijk.

Als een Nederlandse werknemer zou zeggen dat hij geen hand wil geven aan een moslim “omdat zijn overtuiging dat verbiedt”, zou hij binnen 24 uur ontslagen zijn - en terecht. Maar de omgekeerde situatie levert dus een schadevergoeding van tienduizenden euro’s op.

Deze uitspraak is meer dan een juridische dwaling - het is een signaal aan iedereen die Nederland als soft en buigzaam beschouwt. Een land waarin wetten en normen onderhandelbaar zijn zodra iemand “islam” zegt. En precies dat is waarom zoveel migranten zich niet aanpassen.

Waarom zou je, als de rechter toch wel aan jouw kant staat?

Het COA, dat miljoenen kost aan opvang en begeleiding, moet nu ook nog tienduizenden euro’s betalen aan iemand die zijn vrouwelijke leidinggevende niet de hand wilde schudden. Een medewerker die zich niet aanpast, wordt beloond voor zijn weigering.

Dat is Nederland anno 2025.

De rekening van dit soort uitspraken wordt niet betaald door de rechter, niet door de werknemer, maar door u - de belastingbetaler. Dezelfde burger die al kromligt onder torenhoge zorgpremies, energiebelastingen en huurprijzen.

U betaalt voor opvang van asielzoekers, voor de salarissen van COA-medewerkers, én nu dus voor een schadevergoeding aan iemand die de basisnorm van gelijkheid tussen man en vrouw weigert te erkennen.

Een land dat zijn rechtssysteem inzet tegen zijn eigen waarden, is geen rechtsstaat meer - het is een zwaktebod met toga’s.

Dit soort zaken laat zien waarom steeds meer Nederlanders het vertrouwen verliezen in de instituties. De politiek kijkt weg, de rechters moraliseren, en gewone mensen betalen de prijs.

Wie zich aanpast, krijgt regels. Wie weigert, krijgt geld. En zo blijft de kloof tussen burgers en bestuur groeien.

Nederland heeft behoefte aan gezond verstand en grenzen. Wie hier wil wonen en werken, moet zich houden aan de waarden van gelijkheid en respect. Wie dat niet kan, moet geen 34.000 euro krijgen, maar gewoon vertrekken.