Schokkend bewijs: familie plande moord op Ryan uit eerwraak

Het beeld dat Belleman schetst uit de rechtszaal is ronduit huiveringwekkend. In chats die twaalf dagen voor de moord zijn verstuurd, bespraken de vader, broers én moeder van Ryan zonder terughoudendheid hun woede, afschuw en hun verlangen om haar te doden. Alles wat we al vreesden over eerwraakcultuur in Nederland wordt hier pijnlijk en rauw bevestigd. En erger: het gebeurt midden in ons land, onder onze ogen, met onze wetten.

In een van de onthullende berichten schrijft een van de broers: “Als zij aan het liegen is en ons nog meer gezichtsverlies bezorgd, dan moet ze afgeslacht worden.” Let op dat woord: afgeslacht. Alsof het gaat om een dier. De vader van Ryan deed daar nog een schep bovenop: “Ze heeft een kogel in haar hart nodig en gif in haar lijf.” En: “Ik hoop dat ze in een kist terugkomt.” Het zijn woorden die rieken naar middeleeuwse barbaarse wreedheid, maar ze komen uit het mond van een man die in Nederland leeft, in onze samenleving.

Wat deed Ryan precies om deze wraak op zich te laden? Ze wilde haar eigen leven leiden. Ze wilde niet uitgehuwelijkt worden, ze wilde zich losmaken van de onderdrukkende structuren van haar familie, en ze wilde gewoon Nederlands zijn. En dát werd haar fataal.

Misschien nog wel het meest schokkend: zelfs de moeder van Ryan speelde een actieve rol in deze gruwel. In chats noemt ze haar dochter een “slet” die “gedood moet worden”. Ze schrijft: “Als God het wil, zullen we haar gewikkeld zien in een lijkwade.” Hoe diep moet je gezonken zijn om je eigen kind dood te wensen, omdat ze zich losmaakt van jouw archaïsche wereldbeeld?

Volgens de officier van justitie zijn er sterke aanwijzingen dat de familie tot in detail besprak hoe Ryan moest worden vermoord. Een van de plannen: “Laat haar opeten door de vissen.” En waar werd haar lichaam gevonden? In het water.

Laten we dit helder stellen: Ryan is vermoord omdat ze vrij wilde zijn. Om haar verlangen naar onafhankelijkheid, naar vrijheid, naar Nederland. Deze moord is niet alleen een tragedie, het is een aanklacht tegen de multiculturele leugen. Een aanklacht tegen politici die wegkijken, tegen een overheid die toestaat dat eerwraak nog steeds voorkomt in dit land, en tegen een maatschappij die niet durft te zeggen: genoeg is genoeg.

De moord op Ryan is geen op zichzelf staand geval. Het is het gevolg van een ideologie die vrouwen onderwerpt, die eer boven mensenleven stelt, en die in veel migrantengemeenschappen nog steeds diep geworteld is. En zolang we blijven wegkijken, zolang we deze cultuur niet keihard aanpakken, zullen er méér Ryans volgen.

Ryan is het échte gezicht van onderdrukking. Van eerwraak. Van wat er gebeurt als je je als jonge vrouw wil ontworstelen aan een tirannieke familiecultuur die vrijheid verafschuwt. Een cultuur die niet de onze is, maar die we geïmporteerd hebben.

Deze zaak moet een keerpunt zijn. Geen excuus meer. Geen cultureel relativisme. Geen “we moeten het gesprek aangaan.” We moeten dit frontaal en keihard bestrijden. En dat begint bij waarheid benoemen.

Dank aan Saskia Belleman dat zij het durft op te schrijven. En eer aan Ryan, die de moed had om vrij te willen zijn. Moge zij nooit vergeten worden.