Duitsland schaart zich opnieuw blind achter Israël – moreel failliet is compleet

Met andere woorden: Duitsland kiest partij. Volledig. En zonder één enkel woord van kritiek op Israëlisch beleid, de bombardementen op burgerdoelen, de honderdduizenden ontheemden of de duizenden doden onder de Palestijnse bevolking.

Dit is geen diplomatie. Dit is pure hypocrisie.

Opvallend is dat Duitsland uitsluitend Hamas aanspreekt, en daarmee doet alsof het geweld slechts van één kant komt. Alsof Israël geen bommen gooit op ziekenhuizen, vluchtelingenkampen of woonwijken. Alsof kinderen in Gaza spontaan omkomen, zonder oorzaak. Dit is dezelfde tactiek die we vaker zien van Westerse regeringen: de daden van Israël worden gerechtvaardigd met het magische woord “zelfverdediging”, terwijl het bloed van burgers rijkelijk vloeit.

Dat Duitsland – met zijn historische beladenheid – daar klakkeloos in meegaat, is niet alleen moreel laakbaar, het is ronduit gevaarlijk. Want als de EU zich als blok achter deze lijn schaart, dan is diplomatieke bemiddeling onmogelijk geworden. Dan blijft er alleen militaire logica over – en wie daarvan de prijs betaalt, weten we allemaal.

DDS-hoofdredacteur Michael van der Galien verwoordde op X wat velen denken, maar niet durven zeggen:

Het is een harde, maar terechte uitspraak. Want hoe moet je het anders noemen als complete Palestijnse stadswijken worden weggevaagd, hele bevolkingsgroepen worden verdreven, en infrastructuur doelbewust wordt verwoest?

En nee, dat is niet goed te praten met “ja maar Hamas begon.” In een rechtvaardige wereld worden beide partijen verantwoordelijk gehouden voor hun daden. Maar Duitsland – en met hen veel andere westerse landen – durft dat niet. Omdat Israël heilig is verklaard. Onaantastbaar. Zelfs als het overduidelijk doorgeschoten is.

Wat Duitsland hier laat zien, is dat het alle geloofwaardigheid kwijt is als bemiddelaar. Als je een conflict wil beëindigen, spreek je beide partijen aan. Als je oprecht vrede wil, praat je met álle betrokkenen. Maar Duitsland roept op tot “einde van de oorlog” – door alleen Hamas te ontwapenen, zonder enige garantie voor Palestijnse rechten, wederopbouw of bescherming van burgers.

Dat is geen vredesboodschap. Dat is eenzijdige oorlogspropaganda.

Wat nog schrijnender is: ook in Nederland zie je hetzelfde patroon. De VVD, D66 en PvdA staan automatisch aan de zijde van Israël, net als hun Europese collega’s. En linkse partijen als GroenLinks tonen nauwelijks nog durf om fundamentele vragen te stellen. Want de prijs voor afwijkende geluiden is hoog: je wordt uitgemaakt voor “antisemiet”, “pro-terreur” of erger.

Maar wie zwijgt over de misdaden van een bondgenoot, is medeplichtig.